Goedemiddag!
Zonder stem schrijf ik dit berichtje. Die ben ik nu voor de tweede dag helemaal kwijt . Het laatste berichtje startte op weg naar Friesland, nu kan ik je meteen vertellen hoe dat was: zó leuk! Een soort mini-vakantie in eigen land, vol museums, terrasjes en prima weer . Later werd het qua weer weer grauwer. Niet wetende dat het nog geen week later zomers zou worden, ben ik gelijk het huis herfstig aan gaan kleden. Op de terugweg uit Leeuwarden kwamen we langs een pompoenenstalletje en in combinatie met lampjes, kaarsen en hout heb ik gelijk even sfeer in huis kunnen brengen. De eerste puur evenementen in Utrecht en Amsterdam beginnen weer! Zo heerlijk om weer voor grote groepen en op podiums de mensen blij te maken met een gaaf event. Ik heb het zó gemist. De donderdagen ga ik vanaf nu dan ook beschikbaar houden voor Puur* Events en de Baozi TV cursus. Natuurlijk kan het soms ook een inval dag op de basisschool worden, de nood is daar ook niet normaal hoog! M’n nieuwe obsessie is interieur design en inrichting… Ik was er altijd al even mee bezig, maar via MasterClass en sowieso YouTube en boeken vind ik zoveel nieuwe informatie en inspiratie. Exciting! Ik houd er zo van om te zien als alles op z’n plaats (letterlijk) valt, dat ik weer dagen door kan. P.S. Als je een room make-over wilt of moodboards… contact me maar Ook was het ein-de-lijk tijd voor Yarosa haar 4e verjaardag. Vier! Doe even normaal, is ze niet net pas geboren? Ze wilde graag bij mij in de klas, maar gelukkig is ze in de andere kleuter groep geplaatst… Zo blijf ik ‘zus’ en geen ‘juf’. Dat ze nu een van de leerlingen is kan ik niet beseffen… Hoe mega snel! Het was dus ook tijd voor haar Peppa Pig-Disco feestje waar ze al een jaar op wacht, nadat ze al maanden ‘bijna jarig’ was. De taart had zelfs disco lampjes en iedereen was er. Het kon dus niet toffer! Ook was deze maand de stamboom af! Na 7 maanden kon ik hem eindelijk delen met de wereld en ik ben zo mega tevreden. Hij is inmiddels afgedrukt en nu ben ik op zoek naar een mooie lijst. Later komt hij op een muur boven een lambrisering, maar in ons huisje nu komt hij mooi 80x60 op de muur. Inmiddels is het boek met verhalen, foto’s en informatie over de familie op de stamboom voor 80% af. Een aantal artiesten zijn nog bezig met begeleidende illustraties om erin te zetten en nog een aantal verhalen moeten nog geschreven worden… maar er zit zelfs een ‘stamboomku’ in. Kan jij raden wat dat is? Na stap 1, het kunstwerk… stap 2, het boek komt ook stap 3 al dichterbij! Benieuwd? Ik vertelde er stiekem al wat over bij Radio Aalsmeer. Ook m’n DNA kwam binnen. Volgens de match ben ik een mix van Noord en West Europees, Balkan en midden-oosten. Nu kruist het gebied Balkan en midden-oosten precies op Zuid Italië en heb ik (gelukkig maar) een match met m’n eigen familie. Dus… dan is dat ook weer zeker! Tot slot stuitte ik op geweldig geprijsde tickets naar New York, dus in de krokusvakantie zijn Narinder en ik daar te vinden… #exciting En vandaag heb ik na laaaaang in de wachtrij te staan kaartjes weten te bemachtigen voor Ed Sheeran in Amsterdam en in…. Helsinki met Sorella Loman! #iloveit! #cantwait Onderweg naar Friesland schrijf ik dit berichtje…
De zomervakantie is voorbij gevlogen! Zo zaten we in Griekenland en zo waren we in de Efteling. Ook hebben we veel uitstapjes kunnen maken en steeds nèt geluk gehad met het weer. Wat dat betreft was deze zomer geen hit, maar we hebben toch nog veel dagen een zonnetje gehad. Zo konden we, terug in ‘ons mooie Almere Duin’ toch nog van cocktails bij zonsondergang genieten. Het leek wel vakantie! Dit weekend gaan we in Friesland een mini-vakantie beleven met overnachten en museums, dus als je nog tips hebt voor leuke, bijzondere plekjes om te bezoeken (ook in de regen), of om te gaan eten dan is dat van e welkom! Vandaag was alweer mijn laatste schooldag van de eerste schoolweek. Vorige week waren de voorbereidingen al in volle gang. Lokalen stoffen, namenlijsten bestuderen en alles leuk aankleden. Daarvoor ben ik heel marketplace afgegaan en kon zo nog een keukentje, zitzak, peuter matras en wat al niet meer op de kop tikken. Het was even last minute een weekend lang racen, maar zo konden de kindjes maandag wel volop genieten van de nóg rijkere leeromgeving. Wat er de laatste weken van de vakantie gebeurde? Oh! Zoveel leuks. We gingen 3 dagen naar de Efteling met overnachting in Bosrijk. Namen de boot naar Vuurtoreneiland om daar te genieten van een heerlijk veel-gangen diner. We vierden de zomer op het Muiderslot, waar we op verschillende plekken rondom en in het kasteel met SterkWater Restaurant genoten van de omgeving, elkaar en de pracht van de ridderzaal. Etentjes met vriendinnen en dagjes weg naar Utrecht en Den Haag kwamen voorbij. Verjaardagen, familie, de Chinees cursus van Baozi TV filmen en een Candlelight Concerts in het Scheepvaartmuseum. Zo terugkijkend geniet ik nog eens van alles. In Nederland hebben we er toch een mooie zomer van kunnen maken, ook als de zon er soms even niet bij was. Nu gaan we nog even een klein stukje vakantie maken in Leeuwarden en misschien vind ik de ‘Popkje’ in mij zomaar terug. Met de stamboom gaat het ook goed, daar zitten inmiddels 1900 mensen in. Niet normaal hè! De artiest is nu echt bijna klaar en legt de laatste hand aan de ‘naambordjes’ onder de portretten. Dan komt de laatste check en dan heb ik eindelijk het eindresultaat na al die maanden. So excited! Uitgeteld van een heerlijke tijd in Samos schrijf ik dit berichtje
Vandaag merkte ik pas echt hoe moe ik ben. Zo moe dat ik in de middag heb geslapen, kan je dit geloven? Dat gebeurt me werkelijk nóóit! Ik begin al wat te vervellen, maar blijf goed smeren. Met gebruinde huidjes zijn we maandag geland op Schiphol waar oma Joke en opa ons hebben opgehaald om vervolgens foto’s te kijken en verhalen te delen bij ons thuis. Want we hebben het echt zó heerlijk gehad. Elke dag 30+ graden, wind, rijden in de cabrio, chillen op het strand, vers eten, restaurantjes ontdekken en avonturen beleven. We hebben geluk gehad dat de grote bosbrand op het eiland niet naar onze kant waaide en we gelukkig alleen maar hebben kunnen genieten. (Niemand gewond, !) Zo hebben we 2 avonden uitstapjes gemaakt naar de havendorpjes Kokkari en Pythagoreion, waar we heerlijk verse zwaardvis, kipsouvlaki, grote gamba’s en tzatziki hebben gegeten en hebben gewandeld. We zijn op avontuur gegaan in de watervallen van Potami waar we iedere stap met grote concentratie moesten nemen. Van het beklimmen van DIY houten trappen tot gladde stenen, zwemmen in koud water en vooral genieten van het weer, elkaar en de hele situatie. Vakantie! Ook hebben we middagen op het strand doorgebracht. Grote hoogtes opgezocht voor de lunch en zijn we lokaal op zoek gegaan naar leuke plekjes. Het was alles wat je van een vakantie verwacht en het gevoel was meer dan ooit, na zo een lange tijd Daarnaast is het feit dat ALLE PORTRETTEN af zijn op mijn stamboom ook wel ècht een hoogtepunt. Nu is het tijd voor het ‘versierlijken’ van de naambordjes en het schrijven van ieders naam en geboorte datum de laatste stap. Het duurt even maar wát is dit bijzonder aan het worden! Voorouders tot 1850 krijgen een gezicht Kleine uitjes stonden en staan ook weer op de planning voor deze lange vakantie. Daar komt ieeee: meerdere bijzondere diners, een intiem concert en 3 dagen Efteling staan op de planning. …. Ook moet er nog ergens een Peru-thema dagje worden gepland, want 9 jaar geleden sprak ik met Valentina af dat de zomervakantie na haar 18e verjaardag een reis naar Peru gepland zou worden… máár: coronie! Dus dat wordt alpaca’s knuffelen in Almere. Nu is het tijd voor héél veel strijkgoed, als je je geroepen voelt om het over te nemen… Stuur maar een berichtje… Tijd om te genieten van de zomer! Hopelijk lukt dat bij jullie ook helemaal De kick ligt weer aan de horizon. Ik kan hem bijna grijpen. Ik. Kan. Niet. Wachten. Aankomend weekend krijgt Narinder al zijn eerste vaccinatie. In de avond is er feest op 1,5e meter. Diezelfde avond gaat ‘alles’ weer open. Met qr-code of 1,5e meter. Ik ben zo ontzettend excited, we gaan de goede kant op. We hebben ook alvast kunnen proeven van de zomer, inclusief verbrande rug. Ik heb eindelijk mijn zomerjurkjes kunnen stylen met bijpassende schoenen en lippenstift, en het is al bijna zomervakantie. Het eerste schooljaar waar ik het hele jaar, (natuurlijk inclusief lockdown en alle bijzonderheden) 5 dagen in de week voor de klas stond, met weinig andere activiteiten. Verschillende klassen, verschillende overdrachten, verschillende scholen in verschillende buurten. Ik heb er veel van geleerd, veel over alles rondom het ‘juf’ zijn, maar vooral ook veel over mezelf. Elke dag boeken luisteren, terugkijken op de dag. Een moment voor jezelf nemen. Ik heb gemerkt dat ik dat dit jaar meer nodig had dan ooit. Volgend schooljaar hoop ik minder dagen voor de klas te kunnen combineren met de terugkomende evenementen. Maar ook met de cursus Chinees, grotere projecten rondom illustraties, zoals kinderboeken en misschien iets waarvan ik nu nog niet weet wat het is… Inmiddels hebben we een zomervakantie geboekt naar Samos. Zon, zee, kiezelstrand. Lange avonden om van te genieten en ochtenden vol inspiratie is waarop ik hoop. Overdag stadjes verkennen, uit eten gaan, zwemmen naar watervallen en schommelen in het water. Ik kijk er zo naar uit! Als we terugkomen hoop ik op grootse evenementen om te hosten, maar leef ik alweer toe naar de paar dagen Efteling. Lekker in een huisje en achtbaan in, sprookjesbos uit, bootje in, treintje uit. Ook staan er een avondje Vuurtoreneiland, een secret dinner, vaccinaties en genoeg nog in te vullen dagen op de planning vóór leuke uitjes. De stamboom is bijna af. Hij wordt zo tof… tot 1830 zijn al mijn voorouders geschilderd We zijn eindelijk in het Smakenrad gaan eten. Na 7 maanden uitstel. We hebben weer in de tuin kunnen eten met familie, verjaardagen buiten komen weer terug, je kunt uitgaan, laat naar buiten en weer naar musea en de voorstelling. (Onze kaartjes van maart 2020 kunnen we voor na oktober 2022 al verzilveren!) Alles wat zo normaal was is nu werkelijk een genot Ik kijk uit naar alles wat weer kan. Het is mei. Alles loopt zoals het weer. Wanneer je zonneschijn verwacht komt er regen, verwacht je stortbuien dan moet je niet vergeten wat zonnebrand op te smeren.
Er is een lichtje aan de horizon. Steeds meer bekenden krijgen hun vaccinatie, maar ook de versoepelingen geven weer hoop. Moment A maakt het me blij en moment B ook weer bang, ongerust of welke andere benaming je het ook kunt geven. Ik heb nu zekerheid over dat ik elke dag voor de klas sta tot het einde van het schooljaar, dat geeft rust. Maar ik mis de highlights. Ieder event waar ik op uit durfde te kijken, zowel werk als uitje is afgezegd. Niemand durft iets vast te zetten of het valt toch niet binnen de maatregelen van het moment van plaatsvinden. Er zijn momenten dat ik er gek van word en momenten dat m’n gevoel geen kick meer geeft. Balen heeft geen eens zin meer. Over kick gesproken: dat is hetgeen dat ik het meest mis. Nu weet en voel ik steeds meer hoe belangrijk het is om momenten te maken om naar uit te kijken. Grootse en nieuwe dingen doen. Nieuwe mensen ontmoeten, feestjes geven. Evenementen. Een hoogtepunt in je week... Uitgebreide etentjes met een hoop mensen... èn zoveel meer. De juni update gaat een stapje meer hoop geven en in de juli update hoop ik te kunnen delen dat het leven weer bijna ‘normaal’ is. Maar wie weet. Voor nu ben ik dankbaar voor alle mooie momenten die we wel kunnen hebben. Een weekendje in een penthouse in Den Haag en de eerste keren op het terras. De heaters maakten het heerlijk en door het mooiere weer kunnen we steeds vaker zonder dikke jas naar buiten. Een Airbnb in Friesland met speeltuin was een heerlijke verademing en heel erg gezellig. Fotoshoot om de nieuwe camera te leren kennen, wandeling door het dorp en de duinen, eten aan een lange tafel en springen op de trampoline. Ik kijk uit naar een tijd vol steeds grotere evenementen, het feit dat de pretparken en dierentuinen weer open gaan en ik hoop dat de kick gauw weer terug komt. Morgen staat alweer een terras avond gepland, hopen dat het weer meewerkt... Dinsdag stond ik na het paasweekend voor mijn groep 5. Ik schreef de datum op het bord en schrok van het feit dat het al april is. April 2021. Waar is dit jaar heen gegaan? De week vloog ook al voorbij en gister werd uit noodzaak de groep die ik 2 dagen les gaf om 12:00 in quarantaine gezet. Een leerling heeft corona symptomen en omdat deze de dag ervoor op school was moeten wij in in quarantaine. Allemaal, totdat hij met zekerheid negatief test. Als deze positief test kunnen wij pas dinsdag zelf de test laten doen en bij een negatieve uitslag weer back to business. Wat een leven. Gelukkig is dit een maand geweest waar ik voor m’n gevoel weer ‘up’ ging. Ik merk dat de lockdown, het gebrek aan vooruitzicht, het weinige contact met familie en vrienden en de uitjes loosheid me zo nu en dan echt even opbreken. Wanneer? Wanneer? Wanneer? Gelukkig heb ik project stamboom gaande en dat is geweldig. Elke weekdag een stap verder in het process en zoveel nieuwe informatie over je eigen familie vinden geeft een kick. Ook Pasen hebben we op afstand/ samen gevierd met een boswandeling en daarmee toch het samen gevoel bereikt. Deze maand was het ook eindelijk zover. Het neefje is geboren! We konden dus ook meteen op babybezoek bij de kleine Yaar. Eerder deze maand bezochten we ook al kleine Rion. Hoogtepuntjes! Over het weer ga ik het niet eens hebben. Woensdag naar het strand met Yaroosje en korte mouwen. Vrijdag met een gevoerde panty en winterjas op het schoolplein sneeuwpoppen maken. Wie snapt het nog? Met Timo ben ik naar de bloesembomen gegaan in Almere Buiten toen we zagen dat het Amsterdamse bos totaal niet corona proof was. Dat was zéker een aanrader met het heerlijke weer Ten slotte kwamen al mijn zomerjurkjes binnen. Wat een feest, jammer genoeg met een dikkere rekening vanwege de brexit, maar ik ben blij. Ook de mini-aanrijding en gestolen canta banden (van de schrik niet eens het kenteken van de verdachten die middag kunnen onthouden... maar zéker gezien) vielen erbij in het niets. Kortom een maand met ups en downs, maar de ups hebben weer gewonnen. Zoals altijd Nu hopen op een snelle terugkeer na goed nieuws, uit deze mini quarantaine. En weer aan het werk! Vanmorgen, toen ik (in m’n eentje) in de auto een soort mix lijst aan Italiaanse, Nederlandse, Engelse en Chinese liedjes luisterde, keihard meezong met allemaal, de maan en de zon in mijn nog beiden in de lucht hingen en ik even in het moment verdwaalde, besefte ik maar weer wat gelukkig ik ben.
Eigenlijk lukt alles. Alles waar ik ooit m’n zinnen op gezet had lukt. Als het niet lukte, heb ik mijn zinnen er waarschijnlijk niet goed genoeg op gezet. Ik ben bezig met een stamboom. Vanuit mijzelf gezien is dat dus 2 takken, vanuit mijn ouders dan 4... en vanaf mijn opa’s en oma’s gezien is dat dus 8 takken. Als je zo even doorgaat wordt het een heel breed ding. Héel breed. 6 van de 8 takken (lees: de Nederlandse) heb ik echt ver kunnen vinden. Ze komen uit Enkhuizen, Friesland, gehuchtjes in Nederland en Amsterdam velen waren ‘normale’ mensen. Een glazenmaker, een politieagent, generaties aan kledingmakers en touwslagers. Vissers, boeren en werkmannen. Kappers, dienstmeiden en mannen van adel. Veel mannen adel. Het voormalig land van de heren van Arken moeten we maar eens bezoeken, nu ik erachter ben gekomen dat dat mijn bloed is. Zoals je ziet is een artiest op dit moment bezig mijn bizarre ideeen en bevindingen samen te voegen in een stamboom. Zo groot als een muur, dus dat gaat wat worden. Die van Narinder Doerga wordt project stamboom #2. Hoe ik het noem? een #lekkerlockdownproject. Daarnaast ontwierp ik 3 nieuwe mokken, 3 nieuwe tasjes, verschillende shirts en 2 posters met meer dan 100 illustraties. Dat is nog eens goed de krokusvakantie doorkomen . Over een paar weken show ik het resultaat dus wees benieuwd, want dat ben ik ook... Er zitten in ieder geval genoeg uren en dedicated momenten in om het een succes te maken Ik houd ervan om te organiseren, te vieren en blij te maken.
Twee weken geleden schreef ik mijn laatste berichtje. Dat is kort! Helemaal nu, tijdens een lockdown met avondklok... Want: waarover moet je dan schrijven? Nou, de laatste keer dat ik schreef zat ik er net weer bovenop. Ik had en heb het er op momenten echt wel moeilijk mee dan zoveel nu ‘niet kan’. Dat je overal bij na moet denken en moet overwegen wat binnen de regels valt en wat niet. Zelfs al merk ik dat steeds meer mensen als een soort jojo met de maatregelen meedoen. Dan wel, dan niet, dan een beetje, dan mét een stándpunt niet... dan weer wel. Om het voor mijzelf dragelijk te houden ben ik projectje na projectje aan het zoeken en uitwerken en naast de lessen op school teken ik de illustratie bestellingen weg. Mijn nieuwste en grootste project op het moment is het uitzoeken van mijn stamboom. Inmiddels ben ik 147 voorouders verder en van velen weet ik buiten de geboorte- en sterfdatum ook de beroepen en waar ze vandaan kwamen. Zo bijzonder... maar dit project krijgt een lang staartje, dus daarover de volgende keer meer info... Ik heb voor het eerst ooit ook zelf een illustratie besteld, voor de feeling en het proces. Want: hoe exciting is het eigenlijk als je iets besteld wat persoonlijk is? Én speciaal voor jou gemaakt? Nou nog wel meer exciting dan ik dacht! Wat vinden jullie? Dit weekend hielden we een Valentijnsweekend. Maar eigenlijk was het ook wel een mini get-away in eigen stad. 3 avonden ‘uit eten’ (lees: take away in het hotel), een high tea en een heerlijke ontbijt box. Verdwalen in een doolhof, slapen aan de grachten... met uitzicht op de canta, die wachtte op de Singel, om ons in de ochtend weer mee te nemen op reis door eigen stad. Afgeloten met een romantisch diner en kaarslichtjes thuis + tiramisu toe. Het voelt nu extra bijzonder om er even tussenuit te zijn. Na weken thuis les geven en to-do lists afwerken voor afwisseling in de dag was ik er wel aan toe. Ook het feit dat de scholen weer open zijn is heerlijk. Het contact met de kinderen zorgt voor een totaal andere werkervaring. Echt! Veel hebben we er nog niet van mogen genieten, overigens... Morgen is het code rood en dat zorgt er dus opnieuw voor dat ik (net als afgelopen maandag en dinsdag) online de lessen geef aan mijn groep 5. Het nieuwe normaal is voor ons allemaal nog lang niet ‘normaal’, helemaal nu het mentaal aan velen van ons begint te bijten... Voor mij zijn het de to-do lijstjes en iets plannen (thuis) om naar uit te kijken de twee grootste helpers. Ze doen het zelfs heel goed! Wat sleept jou de lockdown en avondklok-tijd door? Ik zit er weer bijna bovenop.
Suf hè? Er bijna bovenop zitten. Dat terwijl ik gewoon nog 3 van de 5 dagen online les geef en dus eigenlijk 4 dagen over heb om andere dingen te ondernemen. Zoals de illustraties maken die nog in de wacht staan, plannen bedenken voor als deze corona-tijd (is het al een scheldwoord?) eindelijk voorbij is en toekomen aan alles waar ik de 22 jaren daarvoor geen tijd voor heb genomen? Eerlijk gezegd heb ik in dit corona-jaar al 30 boeken gelezen/ geluisterd, 4 cursussen via MasterClass afgerond, genoeg online geshopt, alle meubels al minstens 1 keer verschoven of vervangen, voor alle kleine details in huis een nét wat betere opbergplek gevonden, geïnspireerd door The Home Edit wat ik naast zeker 40 (80+) andere series/ documentaires en films (in afleveringen) heb gekeken. Dan heb ik het nog niet eens gehad over het aantal wassen en afwas-beurten die ik gedraaid heb met borden van alleen 2 personen en kleding die alleen m’n teams-meeting op uitzonderings-dagen gezien heeft (20 8/9-jarigen) Ook kan ik al even just dance en alle yoga afleveringen niet meer zien en heb ik zeker al 13 taarten gebakken... Meer dan 500 gerechten gekookt (vóór heel veel daarvan heb ik me ook echt uitgesloofd). Natuurlijk fotoboeken in elkaar gezet (nog net niet alle foto’s een naam gegeven). Ik heb de meeste kilometers in en rondom m’n eigen huis gelopen en ik ben er gewoon klaar mee! Hebben jullie nog een kamer om op te pimpen of te organizen? Zo. Dat is er ook even uit. Ik houd van alles, het leven en (bijna) van iedereen, maar zonder echt perspectief of lichtje aan de horizon is het voor iedereen echt een heftige tijd. Ik mis het -zonder er bij na te hoeven denken- last-minute afspreken met vrienden, ik mis het omhelzen bij binnenkomst, het naast elkaar kunnen zitten zonder ‘oh, wacht 1,5e meter’. Ik mis het vieren van feestjes met 20+ man. Ik mis het uitsloven in aankleding van een ruimte om iedereen te verrassen, ik mis het uit eten gaan en een (snelle) koffie doen onderweg of met een vriend(in). Ik mis het boeken van een random vakantie in een net-niet vakantie periode. Gewoon omdat het kan. Ik mis het uren ronddwalen door een stad en mensen zien krioelen in de waan van de dag. Ik mis de dagen in de canta op weg naar een museum om daar te zijn en te verwonderen. Ik mis de drukke winkelstraten, ik mis het lunchen op een plein in een stad die ik niet kende tot dat moment. Ik mis spelende kinderen en kletsende ouders op straat. Ik mis het zien van lachende gezichten en dus ook ontblote tanden. Wat een corona-zooi. Ik mis het makkelijke samenzijn en het makkelijk creëren van gezelligheid. Natuurlijk zit het in de kleine dingen. Ik heb gelukkig een positief stel hersenen, dat altijd wel een lichtpuntje ziet of maakt. Maar het is echt een heftige tijd voor velen. De laatste keer dan we met een grotere groep mensen samen zijn geweest was de eerste week van januari, op de crematie van Tante Ria Raidt Giannattasio. Maar ik vond het buiten-verjaardags-feestje, afgelopen november, dat we met haar vierden toch net wat fijner om mee te maken. Gelukkig hebben we ook binnen deze tijd elkaar en zorg ik zelf voor de zonnestraaltjes. Zo verrasten Sorella en ik Oma Joke gisteren met een high tea @ home , gaan Narinder en ik over 2 weken een weekendje weg in eigen stad en op eigen hotelkamer (duh ). Maar dan wel fancy, bijzonder en als belevenis. Yaroosje bleef logeren, we maakten een poppenkast en dansten op Frozen. Ik kocht een Dyson AirWrap. De tool die de afgelopen dagen erg verlicht heeft (letterlijk en figuurlijk ). Jantien kwam langs voor koffie en Narin is begonnen aan een leuk en groot projectje waar ik ook een beetje aan kan bijdragen. Angel en de hele fam kwamen een keertje eten, we maakten canta tochtjes door een lege stad en aten naar traditie een volkoren bagel tonijn en dronken daarbij een Taro-coconut melk met tapioca parels. We vierden online verjaardagen en kerstmis. Oud en nieuw op afstand en ik heb genoten van iedere kans om mezelf mooi te maken. Glitter jurken, make up en hakken in combinatie met tv looks van mijn nieuwe dyson. Alle hoogtepunten zijn home made. Altijd al. Dus nu ook. Zelfs al zijn ze wat lastiger te vinden binnen alle beperkingen en lijkt het uitzichtloos, we kunnen en gaan er zelf het mooiste van maken. Binnenkort begint de tijd waarin we hierop terug kijken en denken: ‘als ik dit nou eens toen kon doen...’ De #lockdownlife is weer aan. Dat betekent een kerstvakantie in eigen huis en met alle beperkingen die er zijn. Geluk bij een ongeluk is dat we met de kerst 1 extra persoon mogen uitnodigen en dat onze koelkast gevuld is tot in het nieuwe jaar. De cadeautjesstapel onder de kerstboom wordt al wat kleiner en m’n adventkalender heeft nog maar 2 cadeautjes in de verpakking zitten. Het is een rare kerst. De raarste die ik mee heb gemaakt, misschien wel de raarste die er ooit is geweest of gaat komen. Ook oud en nieuw zullen we met een sterretje (dat mag wel, toch?) op het balkon moeten vieren. Maar dan kijken we in ieder geval wel de goede kant uit en kan het alleen maar meer de positieve kant opgaan. Nog net voor de lockdown sliepen Narinder en ik in het ZOKU, tijdens een event van de foodhallen. Roomservice werd geaccepteerd en dus kregen we 5 gangen aan heerlijks en hadden we ons aangekleed alsof het hèt event van het jaar was. Later vierden we oma Ria haar 87ste verjaardag corona-proof. Buiten, op afstand en met taart. Ook wisten we deze week binnen de richtlijnen een Sinterkerst en nieuw vieren te houden, inclusief cadeautjes en surprises. Nátuurlijk met gedichten en Yarosa haar mooiste dansjes en 1000 complimentjes. Voor deze vakantie had ik graag ergens in een huisje of hotel met groot bad geweest. Geen extra contacten, dat is oké. (Althans...) Alleen helemaal geen activiteiten buitenshuis blijkt me meer te knellen dan ik op voorhand dacht. Even doorzetten nog. Het geluk is dat ik voor de klas sta/ stond, waardoor ik op een manier toch nog contact met mensen kan/ kon onderhouden. Ook is deze maand het kleurboek van Coloured Goodies x LarissaTekent uitgekomen. Hij is ontzettend tof geworden en de kerstsfeer is 100% te voelen. Een superleuk cadeautje voor onder de boom en hier te bestellen onder ‘Goodies’ > ‘x-Mas Goodies’ > ‘Coloring book’ De LarissaTekent kerstbestellingen maken ingelijst ook deze kerst hopelijk weer VEEL mensen blij. Zelf zijn we inmiddels 2 bordspellen rijker, dus de avonden worden daaraan besteed. Overdag is het koken, eten, yoga, tekenen, ideeen op papier zetten, luisterboeken luisteren, wandelen, de inrichting 90x verschuiven en genieten van iedereen die wel om je heen is. Over 2 weken begint het semi-nieuwenormale leven weer en geef ik groep 5 online les. Ben benieuwd hoe dat werkt en of het ècht werkt. Voor nu regelen we nog de laatste kerstcadeau’s voor een enkele mini viering. (Komt alles op tijd? Of vieren we met de Pasen van 2022 alle feestdagen?) Ik kijk uit naar het vaccin!!! |
Larissa
|