 Na wat overstappen, niet-bestaande perrons zoeken -èn er natuurlijk later achter komen dat ze er wel zijn..-
Kwamen we aan op het station van Taranto waar Angela ,Giovanna en Graziano ons op stonden te wachten. Na een ietwat moeilijke communicatie besloten we die avond in het dorpje te blijven na het eten, en te 'chillen' met de hangjongeren van het dorp. Nadat we ons aan zeker 45 kinderen hadden voorgesteld liepen we nog wat rondjes en uiteindelijk aten we een ijsje met koffie. Mmm.. De volgende ochtend begon het avontuur hoor, om 8 uur hadden we de reis naar het strand toe al achter de rug, en lagen we heerlijk te zonnen. We zwommen, en toen was het om 12:00 wel weer tijd om thuis te gaan eten. Gang na gang kwam voorbij, maar allemaal te lekker. Iedereen deed een middagdutje, en wij liepen door het dorp. We bezochten familie, de begraafplaats en ondertussen werden we nagekeken door ie-de-reen... Wie zijn die 2 blonde indringers toch? Die zijn niet van hier! In de avond bezochten Taranto, de 'grote' stad! Het was een heel avontuur voor onze dorpse vrienden, 20 minuten in een lokaal busje en dan nog 20 minuten langs de boulevard, naar de winkelstraat lopen. We aten pizza, maar toen was er haast! We moesten het laatste busje halen, die om 22:30 vertok... We deden een poging tot olympisch snelwandelen en namen een sprintje op de laatste 800 meter, en hoppa na wat duwen en trekken pasten we ook nog nèt in de bus... Waar meer dan 30 kidz even moesten laten merken hoe interessant buitenlandse mensen wel niet waren... Moet je kijken! Nederlands! Die spreken engels! Thuis aangekomen was er een groot verhaal te vertellen hoor! Wát een nacht.. Echt zo een als uit de film! Leuk om te zien wat een groot verschil er tussen het leven in een dorp en het leven in de stad zit... Maar wat ben ik blij dat opa meer dan 50 jaar geleden naar Nederland is gegaan, en ik nu de kans heb deze hele interrail trip te maken. Wij gaan nu weer terug in Noordelijke richting naar Bologna en Firenze! xx Larissa |
Larissa
|