....
Toen Rick aankwam in zijn slaapkamer voelde hij zich erg alleen. Hij keerde zijn hoofd naar de ruit en keek richting het bos. Hij zag de vogels nog net wegvliegen, en staarde hen nog een tijdje na.

Totdat er op zijn deur geklopt werd. 'Open' zei Rick schimmig.
De deur ging op kier, en Rick zag zijn opa staan.

Hij ging naast Rick op zijn bed zitten... Opende zijn mond en sprak!
'Rick, ik ben blij dat jij "onze" tocht af hebt gemaakt, heel erg bedankt hiervoor. Mijn levensdoel is behaald: Het duistere dat in ieder schuilt is nog nooit zo minimaal geweest. Het is er nog wel, maar Rick, jij weet hoe je hiermee om moet gaan, en ik ook. Ik houd van je'

Rick keek zijn opa zielsgelukkig aan en richtte nog een laatste blik naar zijn venster. Daar zat een prachtige witte zwaluw... of nee? Rick stond op en keek nog eens goed:

Van linksaf was hij goud en van rechtsaf was hij paars.

 

Hfdst. 5
De schim cirkelde om Rick heen. Rick was werkelijk nog nooit zo bang geweest. 'Rick...', begon de schim, '...Het klinkt misschien gek, maar je hoeft niet bang te zijn. Ik zie er misschien eng uit, en misschien ben ik ook wel eng... Maar ook ik heb een vloek over mij heen. Ik heb gelukkig, jaren geleden, de stem van jouw opa kunnen stelen...'

De schim vertelde verder '...Dit spijt mij enorm, maar ik ben er toch trots op.'
Rick schrok van deze woorden, en voelde een intense woede. Hij schreeuwde 'Maar hoe kon je dat mijn opa aandoen, jij gemeen duister wezen!'
'WAAAAAH!', de schim cirkelde vlugger en vlugger om Rick heen. 'Als ik jou was, zou ik niet zo brutaal doen, jochie! Want ik kan er voor zorgen, dat jij niet alleen, zoals je grootvader, je stem, maar ook je emotie kwijt bent.' krijste de schim.
Rick werd zo duizelig dat hij in slaap viel.

Hfdst. 6
Rick opende zijn ogen, maar hij leek nog te dromen.
Het was pikdonker. De open plek waar hij beland was, werd omringd door dorre bomen. Achter een van de bomen vandaan kwam een fel licht, die zich op Rick richtte.

'Riiii-iick....', zei een zachte stem. Rick schrok, wat of wie was dit?
Hij zag een klein meisje uit het felle licht lopen. Ze was prachtig, haar lange gouden krullen wapperden, en haar prachtige witte jurk glansde in het felle licht... Ze begon te spreken, maar er kwam niets meer uit. Ze stopte met wandelen.

 Rick stond op en en wilde naar haar toe lopen. Maar hoe dichterbij hij kwam, hoe enger het meisje eruit ging zien. Hij stond op nog maar een meter of wat afstand, maar het werd hem te eng.
De gouden krullen waren gitzwart geworden en de porseleinen huid leek te breken. Rick zijn gevoel vertelde hem: 'Knuffel haar...', en zo ging hij. Rick liep toch op het meisje af. Hij omhelsde haar, zijn intuitie volgend.

 Het meisje veranderde weer terug in het prachtige kind dat het was toen het uit het felle licht stapte. Rick was opgelucht, 'Alles wat ik liefde gaf, werd mooi...' zei hij hardop.
'Ja...', antwoorde het meisje. 'Dit is jouw fantasie Rick, je hebt de vloek die over mij is uitgesproken verbroken.. Ik weet niet hoe ik je kan bedanken. Ik heb al in zo een lange tijd geen liefde gevoeld...'


Nog maar twee hoofdstukken te gaan.. Lees je morgen weer mee?

Rick schrok wakker en keek op de klok, het was achtendertig minuten over vijf... Heel vroeg in de morgen. Nog nooit was Rick zo vroeg wakker geworden uit zichzelf. Hij zag dat de kever ook al wakker was.

Hij dacht aan de brief die de kever gister voorlas. 'Ga naar het bos wanneer jouw gevoel dit zegt...' mompelde hij hardop.
Hij liep naar de kast, kleedde zich om en pakte zijn tas in. In zijn tas stopte hij het kistje, een stukje touw, een kompas en zijn klokje. 
De kever deed hij op zijn schouder en hij liep richting het bos.

Rick zijn gevoel leidde hem naar een watervalletje, midden in het bos.
Er rustten mooie lelies in het kabbelende water. Het watervalletje tikte zacht op de stenen en langs de oever waaide een rustige wind.
Nog steeds wist hij niet waarom, maar hij had het gevoel dat de waterlelies hem aangaapten.
De zon zakte ietwat en een van de waterlelies opende voor een deel. Hij hoorde een zachte stem zingen. 'Riii-iii-iick, Zie-e je wel... Je ko-homt hier snel...'

 Rick zag een klein wezentje, groen en glitterig. Ze vloog omhoog en vervolgens in de richting van Rick. Ze zong: 'Ri-iick! Jij be-ent de uitver-kore-ne, je bent aange-wee-zen om het bo-hos te redden! Twideliediedeliedie.'
Rick keek in het water, 'Ik?' vroeg hij. 


Zijn weerspiegeling veranderde in zijn vader... of nee! Zijn opa.
'Jongen...', zei zijn opa. '...jij bent de uitverkorene. Jij gaat de reis die mij nooit is gelukt, voltooien. Lang geleden toen ik mijn stem nog had, heb ik deze reis ook gemaakt. Ik was al volwassen maar jij bent al zo ongelovelijk intelligent dat het jou gaat lukken!
Help dit elfje. Zij en de kever zullen je helpen met het overwinnen van het duistere dat in ieder schuilt. Deze elfjes zitten al jaren opgesloten in het duistere bos.
De zwarte schim heeft hen opgesloten en alle elfjes zijn planten,bomen of insecten geworden. Als je door het bos loopt kun je ze voelen jammeren. Je ziet ze dromen, dromen over de tijd dat het elfjes waren. Red ze!'

Het beeld van zijn opa veranderde in een soort film over de tocht die hij ooit begonnen was.
Het viel Rick op dat zijn opa op exact dezelfde manier neerhurkte langs de oever als hij nu.
Achter zijn opa zag hij een zwarte schim verschijnen.

Hij voelde iets duisters in het binnenste van zijn hart en keek achterom.
... Op exact dezelfde plek stond de schim, zwart en duister...

 Rick stond perplex. Het een na het andere overdonderde hem. Maar de stem van zijn opa had hij al zo lang niet gehoord... Dit was het zetje dat hij nodig had om de zwarte schim, de oorzaak van de duisternis, te verslaan.

 

Hij pakte een kompas, een appel en een stukje touw. Gewoon, voor de zekerheid. 
Met de kever op zijn schouder en het klokje rond zijn nek vertrok hij, het donkere bos in. Zijn klokje sloeg twaalf toen hij de hoogste boom had gevonden. 
Gelukkig, net op tijd!


Hij knuffelde de boom, hij snapte niet helemaal waarom, maar hij moest het gewoon... het was zijn instinct. Opeens hoorde hij een sprookjesachtig geluid. 
Een gouden licht verblindde Rick. De boom werd omringd door gouden stralen en Rick zag de regenboog waarover de kever had verteld. De regenboog leidde naar een extra licht, een licht dat van de wortels kwam. 

Op instinct begon Rick te graven. Hij viste een kistje uit de grond!

...
Rick zijn moeder werd ongerust. Waar was hij?!
Ze pakte een kandelaar van het dressoir en liep het bos in, om Rick te zoeken.
...

Rick bekeek het kistje en zag dat hij dicht zat, en hij kon enkel open gemaakt worden met een sleutel.. Maar hoe kon hij aan de sleutel komen?
Rick zag een klein lichtje in de donkere nacht, het was de kandelaar van moeder. Toen moeder Rick zag, rende ze geemotioneerd op hem af. 'Waar was je toch, ik was zo ongerust!', zei moeder. Ze gaf hem de kandelaar en wilde verder lopen. 
Toen zag Rick een klein, lichtgevend sleuteltje liggen op de rand van de kandelaar. 
'Mam, pas op het sleuteltje!' zei Rick geschokt. Hij schoof het sleuteltje in zijn zak. 'Welk sleuteltje?' vroeg moeder.

 In zijn kamer aangekomen zette Rick stiekem de kever op zijn nachtkastje en het kistje schoof hij onder zijn kussen. Zijn moeder kwam nog even langs, en dekte hem toe. Na de nachtkus, ging ook zij slapen. 

Rick wachtte tot hij zeker wist dat zijn familie sliep, en opende toen het kistje met de sleutel uit zijn zak. Hij vond een briefje, opgerold met een rood lint eromheen. 
Hij trok het lintje los en opende de brief. Waarop hij weer het vreemde schrift zag, de kever vertaalde: 'Dit is jouw tweede opdracht, Rick. Ga naar het bos wanneer jouw gevoel dit zegt, en loop de richting van jouw gevoel op. Dit is altijd de juiste richting. Daar aangekomen zul je zien en merken.'

...Rick deed de kever in zijn zak, en rende zo snel mogelijk naar huis.
Toen hij thuis aankwam sloop hij langs de keukendeur... op zijn tenen liep hij de trap op en heel langzaam opende hij zijn slaapkamerdeur. Zijn moeder is vast benieuwd naar de vangst van deze dinsdag, maar dit is Rick’s geheim!


Het was al donker. 
Rick haalde het beestje uit zijn zak, en keek hem vol ongeloof aan. Het beestje vertelde zenuwachtig: 'Je bent precies op tijd, Rick! Ik ben gestuurd door mijn moeder, de witte zwaluw. Ik kan alleen maar ons nest verlaten wanneer alle sterren op een lijn staan met de maan, en de zon de maan zo verlicht, dat zij helderder is dan ooit tevoren...'

Rick keek uit zijn raam en inderdaad; alle sterren stonden op een lijn met de heldere maan. Allemaal goed en aardig...', begon Rick, '... maar wat is jouw naam eigenlijk?' De kever keek weg en zei: 'Noem mij zoals je wilt, ik ben jouw fantasie en jij maakt de besluiten.' Rick snapte het beestje niet helemaal.


De kever deed zijn linkervleugel omhoog, en daar zag Rick een briefje. 'Pak het maar!' zei de kever.
Rick bekeek het briefje, het was geschreven in een schrift dat voor hem wat raadselachtig was. Er waren L'en, maar die zaten op hun kop, en de S'en leken meer op slangen...
Al gauw vertaalde de kever het: 'Dit is geschreven in mijn taal... ', begon het beestje, '... hierin staat jouw opdracht beschreven; vannacht om een minuut over twaalven moet jij naar de hoogste boom in het bos gaan, daar zal je een regenboog zien en je volgende opdracht moeten opgraven.'

 Rick keek op het klokje dat hij van zijn opa gekregen had. Het was al vijf voor twaalven, dat betekende dat hij nog maar zes minuten had om zijn opdracht te voltooien!

....
Lees je morgen verder?

 

Dit is het begin van een 8-delige 'blogserie', een sprookje dat ik zelf geschreven heb, samen met mijn nichtje Valentina... met eigen illustraties... Ooit hopen wij dit uit te geven, maar feedback is altijd welkom! Lees je mee?

Er was eens... een familie, wonend in een bos. De familie bestond uit vier grootouders, twee ouders en vier kleinkinderen.
De namen van de grootouders en de ouders waren niet bekend. Drie van de vier kinderen hadden een hele metaforische naam: Rode Zee, Tijger Lelie en Haviks Oog. Het vierde kind heette Rick.
Rick hield van insecten en vogels, het bos en tekenen. Hij verzamelde het liefst insecten in het bos, om deze vervolgens te bestuderen en daarna weer vrij te laten.

Het was dinsdag, Rick ging naar het bos om net als op alle andere dinsdagen naar kevers te zoeken. Eenmaal aangekomen zag hij een heel eigenaardige kever, zo een had Rick nog nooit gezien!
Hoe dichterbij Rick kwam, hoe vreemder de kever eruit zag. Van linksaf was hij goud en van rechtsaf was hij paars. Rick bedacht zich geen moment, dit was een prachtexemplaar, die moest hij hebben!


Hij pakte vliegensvlug een potje uit zijn rugtas, zette hem op de kever en schoof er een blaadje onder.
‘AUW!’, hoorde Rick opeens, het leek wel alsof het beestje tegen hem praatte!
Van schrik liet hij het potje vallen, en nogmaals hoorde hij een geluid.
'Was dat nou echt de kever?’, zei Rick hardop. Waarop weer een geluidje volgde.

Hij pakte het beestje op en hield het bij zijn oor.
‘Rick! Waarom deed je me pijn?’, zei de kever. Langzaam drong het tot Rick door: Hij had iets heel bijzonders gevonden.
‘Rick…’, vertelde de kever, ‘… ik ben hier om jou te leiden. De weg die jij zal bewandelen de aankomende dagen is niet aan veel anderen gegund. Jij zal iets heel speciaals meemaken, Rick. Iets heel speciaals.’
...

Tsja, houd mijn facebookpagina in de gaten voor de volgende delen... Liefs!

Neem heel even de tijd om dit te lezen, want kom op nou, wie is er hier volwassen?
Piet, 'zwarte' Piet… 

Na het horen of lezen van dit woord/deze woorden schieten er bij iedereen meningen en gedachtes te binnen, bewust of onbewust.
Nu gaat het niet om deze meningen, want die heeft iedereen nou wel gehoord.

Maar hier dan toch nog even een kleine greep uit de woordenwisseling rondom de zogenoemde 'zwarte pieten kwestie'...
Eerst even de opinie van de 'traditie-lover', maar wees voorbereid... Daar komt ie:
'Blijf van onze traditie af!', 'Ga allemaal terug naar je 'eigen' land', 'jullie zijn geen Nederlanders!', 'Ik ben Nederlander en blijf Nederlander...', 'Zwarte piet is zwart door het roet, en nu oprotten!' en nog vele andere verschrikkelijk ondoordachte teksten.
Dan is er ook nog een grote groep 'Anti-zwarte piet'. Hierbij citeer ik: 'Zwarte piet is racistisch.', 'De traditie zelf is zelfs racistisch.' , 'Nederlanders zijn racistisch.'

Natuurlijk is 'traditie-lover' een gekke benaming voor de eerste groep, want we weten uiteindelijk dat we allemaal tradities 'love-en'... Alleen heeft niet iedereen dezelfde bovenstaande ideeën over deze kwestie.
Maar onze ideeën doen er helemaal niet toe, en blijkbaar kan men zich niet volwassen gedragen. 

Dat blijkt uit het feit dat iedereen facebook maar vol knalt met, inderdaad, de meest racistische teksten... Niet over nagedacht en geen research naar gedaan.

Ik lees al sinds het begin van deze discussie alles mee, alles van de voorstanders en alles van de tegenstanders.
Ik moet eerlijk toegeven dat ik ook eerst dacht, 'He jongens, laat dat nou het is een kinderfeest... Laat zwarte piet gewoon zwarte piet blijven, de kinderen houden van hem!' ,maar natuurlijk is dit geen goede gedachte!


Ik dacht na over waarmee ik zwarte piet zou kunnen collationeren, en weten jullie wat mijn eerste gedachte was? Juist... De bijgevoegde foto spreekt voor zich... De minstrel shows, uit de 19e eeuw, thanks to the CKV lesjes, maar kom op, dat is echt erg...

Ik citeer even een zin van de wikipedia pagina over deze shows: 'Blanke en (vooral na de Amerikaanse Burgeroorlog) Afro-Amerikaanse mensen traden tijdens deze minstrel shows op met zwarte gezichtsschmink (blackface) om de spot te drijven met Afro-Amerikanen.'
Lezen jullie dit, kom op jullie, nep-volwassenen... Om de spot te drijven!

Het ene moment gebruiken jullie 'zwarte piet' in een 'Dit is onze traditie' context, en het andere moment wordt het, door dezelfde mensen, gebruikt als scheldwoord tegenover het Nederlandse elftal, ons elftal, toch... Is hier over nagedacht? Nee.

'Oh, er is hier werk aan de winkel... we varen recht op de regenboog af...' ,zo startte het Sinterklaasjournaal, een (tsja...) prachtig seizoen. Want stel: Ze hadden dit echt doorgezet... De pieten waren net als wij, Nederlanders, gewoon een mengelmoes van kleuren, in welke vorm dan ook, geworden. Die elkaar gewoon accepteren, omdat ze dat voor de 'ramp rondom de regenboog' ook deden, tot een bepaalde hoogte dan, maar ach!
Nep-volwassenen, letten jullie er alsjeblieft op dat jullie het kinderfeest niet voor nog meer kinderen verpesten... Jouw opinie is niet belangrijk, maar het geluk van de kindjes wel!

Zij kunnen prima leven met het idee dat de pieten 'gewoon' door de regenboog gevaren zijn, maar jullie, nep-volwassenen... Jullie moeten leren nadenken en tel even tot 10 voordat je weer het hele internet vol scheldt. 

Hi!
De laatste tijd vind ik zoveel gave interieurs, niet normaal!
Waar dan vooral mijn oog op valt zijn bijvoorbeeld gek geplaatste trappen of kekke plafonds.
Deze foto's vind ik op bijvoorbeeld Tumblr of Pinterest. The modern Met is weer een toffe vondst..
in houd van wit in interieurs. Strak, ruim en licht. 


Wel vind ik het gaaf als je wit combineert met heftige elementen. Veel kleurtjes, bijzondere hoogte en laagte verschillen en grappige opvallende designs.


Neem bijvoorbeeld het design op de eerste foto. De aller-saaiste kamer die je ever zult niet, maaaar wel een te gaaf plafond. Dat extra opvalt doordat alles wit is. Alsof je oog in zo'n lichte kamer gelijk opzoek gaat naar kleurverschillen, in dit geval schaduw.

De tweede foto bevat juist geen wit. Ik kan ook niet zeggen dat ik dit prachtig vind, maar het is in ieder geval wel bijzonder, nietwaar?
Buiten de plaatsing van licht in de ruimte zorgen de boekenkasten voor een lichte touch in het interieur. Good choice! De trap spreekt voor zich en is ook heerlijk opvallend. Maar nu de vraag... Hoe kon je in de ruimte beneden? Lijkt toch wat gek, he?

Tof! Foto 3 trekt gelijk je aandacht. maar toch vraag ik me af... Hoe zit het in elkaar? Zou pgotoshop zijn werk hebben gedaan?
Wel een heel gaaf idee om zoiets in je keuken te verwerken!

En.. Foto vier is gewoon prachtig.. een hele mooie trap. Maar ik zie mezelf er wel weer ver uitglijden midden in de nacht. geen goed idee dus.
hahaha

Ik droom nog even verder... 
Liefs!