Nu voor het echie!

Ja hoor!

Vandaag was de dag... 
Rood omcirkeld en versierd met ballonnetjes, slingers... en een tattoo-naald ernaast getekend viel deze datum (17 januari 2015, never forget weetje) natuurlijk enorm op wanneer ik in mijn agenda keek.

Want nu was het voor het echie, for real, echt echt!
Ik was gespannen, wel gezond gespannen gelukkig. M'n lichaam shakete nog net niet...
Maar op het moment dat Arno ging liggen, kwam het wel heel dichtbij.
Op het punt dat de machine in mijn hand echt trilde en ik de naald goed had ingesteld trilden mijn knieën dan ook even mee...

Hoppa, dacht ik. Zet je er overheen en zet die naald in de huid!
Dat deed ik, en wat ging dat soepel! Geluk.
De lijnen stonden er al gauw op, en ook Arno vond het verbazend snel voorbij gaan. 
Snel, maar goed en dat is belangrijk.

Na het schaduwen bleek hij zelfs een beetje in slaap gevallen te zijn... Fijn. 
En toen hij de tattoo in de spiegel bekeek met een grote lach en trotse oogjes was ik blij!

Heel blij... En een enorme kick rijker! ik kijk uit naar aankomende zaterdag, dan zet ik een tattoo op de rug van Arno's vrouw!

En ik heb er nu al zin in, ik houd jullie op de hoogte!