Twee oma's kwijt in een jaar...

​Ik zit er weer bijna bovenop.
Suf hè? Er bijna bovenop zitten. Dat terwijl ik gewoon nog 3 van de 5 dagen online les geef en dus eigenlijk 4 dagen over heb om andere dingen te ondernemen. Zoals de illustraties maken die nog in de wacht staan, plannen bedenken voor als deze corona-tijd (is het al een scheldwoord?) eindelijk voorbij is en toekomen aan alles waar ik de 22 jaren daarvoor geen tijd voor heb genomen?
Eerlijk gezegd heb ik in dit corona-jaar al 30 boeken gelezen/ geluisterd, 4 cursussen via MasterClass afgerond, genoeg online geshopt, alle meubels al minstens 1 keer verschoven of vervangen, voor alle kleine details in huis een nét wat betere opbergplek gevonden, geïnspireerd door The Home Edit wat ik naast zeker 40 (80+) andere series/ documentaires en films (in afleveringen) heb gekeken. Dan heb ik het nog niet eens gehad over het aantal wassen en afwas-beurten die ik gedraaid heb met borden van alleen 2 personen en kleding die alleen m’n teams-meeting op uitzonderings-dagen gezien heeft (20 8/9-jarigen)
Ook kan ik al even just dance en alle yoga afleveringen niet meer zien en heb ik zeker al 13 taarten gebakken... Meer dan 500 gerechten gekookt (vóór heel veel daarvan heb ik me ook echt uitgesloofd). Natuurlijk fotoboeken in elkaar gezet (nog net niet alle foto’s een naam gegeven). Ik heb de meeste kilometers in en rondom m’n eigen huis gelopen en ik ben er gewoon klaar mee! Hebben jullie nog een kamer om op te pimpen of te organizen?
Zo. Dat is er ook even uit.
Ik houd van alles, het leven en (bijna) van iedereen, maar zonder echt perspectief of lichtje aan de horizon is het voor iedereen echt een heftige tijd.
Ik mis het -zonder er bij na te hoeven denken- last-minute afspreken met vrienden, ik mis het omhelzen bij binnenkomst, het naast elkaar kunnen zitten zonder ‘oh, wacht 1,5e meter’. Ik mis het vieren van feestjes met 20+ man. Ik mis het uitsloven in aankleding van een ruimte om iedereen te verrassen, ik mis het uit eten gaan en een (snelle) koffie doen onderweg of met een vriend(in). Ik mis het boeken van een random vakantie in een net-niet vakantie periode. Gewoon omdat het kan. Ik mis het uren ronddwalen door een stad en mensen zien krioelen in de waan van de dag. Ik mis de dagen in de canta op weg naar een museum om daar te zijn en te verwonderen. Ik mis de drukke winkelstraten, ik mis het lunchen op een plein in een stad die ik niet kende tot dat moment. Ik mis spelende kinderen en kletsende ouders op straat. Ik mis het zien van lachende gezichten en dus ook ontblote tanden. Wat een corona-zooi.
Ik mis het makkelijke samenzijn en het makkelijk creëren van gezelligheid.
Natuurlijk zit het in de kleine dingen. Ik heb gelukkig een positief stel hersenen, dat altijd wel een lichtpuntje ziet of maakt. Maar het is echt een heftige tijd voor velen.
De laatste keer dan we met een grotere groep mensen samen zijn geweest was de eerste week van januari, op de crematie van Tante Ria Raidt Giannattasio. Maar ik vond het buiten-verjaardags-feestje, afgelopen november, dat we met haar vierden toch net wat fijner om mee te maken.
Gelukkig hebben we ook binnen deze tijd elkaar en zorg ik zelf voor de zonnestraaltjes.
Zo verrasten Sorella en ik Oma Joke gisteren met een high tea @ home , gaan Narinder en ik over 2 weken een weekendje weg in eigen stad en op eigen hotelkamer (duh ). Maar dan wel fancy, bijzonder en als belevenis.
Yaroosje bleef logeren, we maakten een poppenkast en dansten op Frozen. Ik kocht een Dyson AirWrap. De tool die de afgelopen dagen erg verlicht heeft (letterlijk en figuurlijk ). Jantien kwam langs voor koffie en Narin is begonnen aan een leuk en groot projectje waar ik ook een beetje aan kan bijdragen. Angel en de hele fam kwamen een keertje eten, we maakten canta tochtjes door een lege stad en aten naar traditie een volkoren bagel tonijn en dronken daarbij een Taro-coconut melk met tapioca parels. We vierden online verjaardagen en kerstmis. Oud en nieuw op afstand en ik heb
genoten
van iedere kans om mezelf mooi te maken. Glitter jurken, make up en hakken in combinatie met tv looks van mijn nieuwe dyson.
Alle hoogtepunten zijn home made. Altijd al. Dus nu ook.
Zelfs al zijn ze wat lastiger te vinden binnen alle beperkingen en lijkt het uitzichtloos, we kunnen en gaan er zelf het mooiste van maken. Binnenkort begint de tijd waarin we hierop terug kijken en denken: ‘als ik dit nou eens toen kon doen...’