Had ik al gezegd dat het leven te snel gaat? 

Waar ik laatst nog typte: ‘Het is al bijna december!’, is het nu al december.
En daartussen in is alweer meer gebeurd dan ik zou denken. 

In de trein vanuit Sittard naar Amsterdam (straks nog 2 keer overstappen) typ ik dit berichtje. 
Nèt terug uit Maasmechelen waar ik bij Charlotte logeerde. 
Al weken verheugde ik me op ons jaarlijkse China-light uitje naar de ZOO in Antwerpen. Waar ik zelfs met pijnlijk voetje 0% spijt van heb. 

🏮🎏⛩ Zo kitchy, zo tof! 

Over pijnlijk voetje gesproken, tja. Een kopje thee inschenken ging even fout na een lange werkdag en ik bezorgde mijzelf een tweede á derdegraads brandwond. Heftiger dan ik dacht, maar de tijd zal hem helen. Komt helemaal goed! 

Yaroosje wordt met de dag knapper en schattiger en probeert met 10 weken zowaar al terug te praten. Hoe dan! 

Ze is ook wel de grootste reden dat ik m’n China-plannen stiekem uit blijf stellen... Haha. 🌷
Over China-plannen gesproken; het etentje met Stephan (directeur van EF Shanghai) was zo tof, gezellig en inspirerend. Én natuurlijk waren de taartjes en koffie’s niet minder belangrijk. 
I Love it!  ☕️❤️

Ondertussen moet ik snel tijd vinden en beginnen met het maken van een portfolio vol tekeningen en andere werken.. Om zo in 2018 dichter bij mijn HSK 6 te komen door in China kunstlessen en workshops te geven. 
Who knows. Zou zo tof zijn! 

Die tijd zoek ik tussen het herstellen van m’n voetje, een paar mobiele escaperooms, een hoop winter-feesten, wat stadsspellen en de laatste Sint-voorbereidingen in. 
Piece of cake! 🍰🍫

De trein halen is lastiger. Kijken of dat gaat lukken. Kus! 
(Morgen dus Sint-surprises, zin in!!)