Goedemorgen! Buongiorno!

​We zijn inmiddels een maand thuis van de reis voor de bruiloft en misschien is vandaag de eerste dag dat ik echt tot rust kom. We houden een film marathon en hebben geen plannen. Ik kan me niet herinneren wanneer dat voor het laatst geweest is.
Bijna een jaar lang ben ik aan het voorbereiden geweest voor onze grote dag. Bijna een jaar elke dag een beetje en soms een beetje boel. Het was fantastisch, verschrikkelijk, heerlijk, overweldigend, liefdevol, pijnlijk, grappig, leerzaam en genieten.
Een evenement organiseren voor jezelf met familieleden en vrienden is andere koek dan voor een klant. Maar als je op de dag zelf iedereen in de polonaise ziet lopen op hun mooist dan weet je waarvoor je het allemaal deed.
Narinder zorgde voor het overzicht, de spreadsheets, het filteren en de grote lijnen. Ik zorgde voor alle details, de mensen, bellen en appen, de lijstjes en samen zorgden we voor de liefde. Het was een samenspel en zonder elkaar had dit feest nooit geweest wat het geweest is.
Ik wil jullie meenemen in hoe het was, voor de grote dag. Alles wat er nodig was om het een succes te maken en te laten zien waar de bruiloft aan voldeed. Ik hoop dat ik niets over het hoofd zie, maar dat hoopte ik het hele jaar. En zelfs op de dag zelf zag ik dingen over het hoofd.
En was het erg? Hebben de gasten het gemerkt? Gevoeld? Nee. En daarom is het niets om mezelf druk over te maken. Mooi idee is dat.
Het begon bij het aanzoek. Nietsvermoedend stond ik op het podium van Immersion 500 en gaf ik de microfoon over aan Narinder, zoals ik dat altijd doe als hun performance begint. Maar opeens… opeens ging het over ons verhaal. Onze liefde. Hoe het begon, hoe ver het was gekomen, onze cantatripjes, ons eerste koophuis en alles wat we samen waren en worden.
Ik begreep het niet, het leek allemaal onwerkelijk, totdat ik een doosje in zijn broekzak zag. Hij ging op z’n knie en vroeg: “Wil je met me trouwen?”.
Natúúrlijk zei ik: “ja!”, waarna alles een roes werd.
We liepen het podium af en door zijn tranen heen zei Narin: “Het is in Italië in oktober, zoals je droomde.”
Maar door die roes hadden we het er later pas over, want trouwen in het buitenland… Hoe werkt dat?
Eerder hadden we het er wel over. Ik was in 2019 in Puglia met oma Rietje, opa Antonio en Sorella. Het was de eerste keer dat we in een hotel deze streek beleefden. Altijd als we in Puglia waren sliepen we bij familie en waren we de hele dag aan het rijden van een lunch bij de ene tante naar een diner bij de andere neefjes en nichtjes.
Maar die keer was anders, het was de eerste vakantie die kwam sinds Narin en ik aan het daten waren en ik hield hem van alles op de hoogte. Hoe Sorella en ik naar Taranto reden voor een openluchtconcert omdat we hierover hoorden op de radio, over hoe opa en oma aan het dollen waren in het hotel, maar ook over een bruiloft die er plaatsvond. Met grote parmezaanse kazen vol spaghetti en mensen die dansten onder de lampjes tussen olijfbomen buiten. Hoe romantisch dat eruit zag en hoe ik al voor me zag ooit zo een feest te geven.
Maar goed, jaren later denk je dan dat dat wel heel veel moeite zou kosten of dat mensen niet zullen komen. Dus hoe reëel het is komt in twijfel.
Totdat je gewoon begint met plannen, want onmogelijk? Niets is toch onmogelijk?
… Laten we bij het begin beginnen en kijken hoever we komen in het verhaal. Anders neem ik jullie later weer door naar een deel twee.
Na het aanzoek ging ik op zoek naar een trouwjurk. Het duurde iets langer dan een maand voordat ik verliefd werd op mijn jurk.
Mijn instragram ‘aanbevolen’-pagina had zich inmiddels gevuld met Posts van bruidsjurken en bruiloften, maar ik had geen idee wat bij mij paste als jurk.
Ik zou er snel achter komen, want ik maakte een afspraak bij eeen bruidszaak en paste wat jurken die ik op de website al voorbij zag komen en waar ik interesse in had. Maar al snel streepte ik veel weg, wat ik zeker niet wilde: geen wijde jurk, geen tule, niet teveel klein kant, geen kant op m’n heupen, geen lange mouwen… Maar ik wist wel meteen wat ik wel wilde voor een tweede pasafspraak.
Mijn keuzes werden gefilterd naar: aansluitend, blank en gelijnd vanaf de taille, een lange sleep met uitgesneden vormen en kant. Maar over de bovenkant kwam ik ook passessie twee niet met een keuze. Wilde ik wel glitters, geen glitters? Spaghettibandjes? Kant? Geen idee.
Een paar dagen later liep ik door de stad in Almere en liep een zaak binnen waar ze ook mijn (op dat moment) #1 keuze hadden hangen. Omdat de maten overal zo groot waren kon ik het nergens als ‘perfect’ voelen. Ook hier in Almere was dat het geval, ik paste er nog een aantal, maar het mocht niet baten.
Ik liep naar de auto en kwam langs een grote nieuwe bruidsmode zaak die ook wat merken had hangen waar ik wat ‘pareltjes’ voorbij had zien komen. Ik stapte naar binnen en maakte een afspraak voor de woensdagmiddag daarop.
Die woensdagmiddag ging ik er in m’n eentje heen en werd heel behulpzaam ontvangen. Met thee en chocolade gingen we aan de pas. Er werd meegedacht en gefilterd en ik voelde dat hier zomaar mijn jurk gevonden kon worden. Ik belde Sorella op en gelukkig was ze net op tijd.
Je kon het niet verzinnen maar jurk 2 die ik paste met haar op locatie was dè jurk, mijn jurk! En dat onder het liedje ‘halleluja’. Tranen in m’n ogen en blijdschap alom. Wauw!
Ik wist dat ik ook een Indiase jurk wilde en daarvoor was 1 dagje Den Haag en het passen van 4 jurken voldoende, want op de Bordeaux, roze rode lehenga was ik direct verliefd!
Oké, dus jurken check. Dan nu de locatie.
We boekten tickets naar Italië. We proosten op het nieuwe jaar waarin we zouden trouwen, het jaar dat ons jaar zou worden: 2023.
Champagne en een kus, daarna direct onderweg om te gaan vliegen. Want om 5:30 zou ons vliegtuig vertekken.
We hadden een lijst van locaties gemaakt om te bezoeken en gingen samen met onze ouders, tante en Yarosa op pad na aankomst.
Het zou heel makkelijk worden, want eigenlijk hadden we onze keuze al gemaakt, adhv zoomcalls en Instagram pagina’s… Dus alle anderen waren alleen maar ‘extra’ om het zeker te kunnen weten.
Daar bleek alleen niets van waar. Als je eenmaal ergens ‘echt’ bent dan voel je het. De locatie die we op het oog hadden was het niet vanaf moment 1. Het voelde als een museum, zielloos en met glazen deuren. Totaal anders dan het beeld dat het internet geschetst had.
Daarentegen waren er andere locaties die fantastisch waren, maar onbereikbaar en dan al niet eens te denken aan hoe de familie en vrienden met een drankje op, in de nacht weer over bergen terug zouden moeten rijden om weer in hun bed te komen na het feest.
Uiteindelijk vonden we een locatie. Groot genoeg voor onze gasten, met meerdere slaapkamers, binnen en buiten opties voor als het weer anders zou bepalen dan plan A en Engels sprekend personeel. Dit zou hem worden!
We maakten er nog een fantastische week van in Italië, met veel geregel en bezoek maar vooral ook veel fijne momenten. Daarna was het tijd om terug naar Nederland te gaan en de details te gaan regelen. Want nu de twee grote delen binnen waren: de jurk en locatie, kon het echte regelen van start gaan.
Ik startte dus direct met de versiering. Het eerste deel ervan: bloemen uit China en slingers uit India. Alles paste zoals het bedoeld was . De trouw website kon de lucht in en de ‘Save the dates!’ eruit.
Later meer Stay tuned voor deel 2!

Getrouwd!!
Nu voor het echie!! Met ringen, mooie kleding, vrienden, familie, liefde alom, een vakantie, heerlijk eten, chique bedden, live muziek, DJ, disco en alles erop en eraan. We hebben ZO genoten.
Nog een paar dagen na m’n laatste post heb ik gewerkt en de laatste werkdag verraste de klas mij met een Bride-to-be verrassing. Versierde klas en een heleboel cadeautjes… Zo bijzonder lief!
Daarna was het de dinsdag dat we vertrokken, nog de laatste dingen in de koffer. Alles paste en op naar Schiphol, waar familie en vrienden samen met ons naar Italië vlogen. Een heel vliegtuig vol, wat een paar dagen later nog eens het geval was zoals jullie al zagen op de twee foto’s. Echt zo speciaal, iedereen een ‘Larissa en Narinder kauwgompje voor de oren en hop de lucht in!
Het personeel feliciteerde ons nog door de speakers, met luid gejuich van onze aanhang. Dat maak je niet nog eens mee. Haha
Bij aankomst ging iedereen op zoek naar z’n huurauto’s en rustig naar hun trulli’s om te gaan slapen. De volgende dag zou al een lange worden. Woensdag haalden we alle aankleding en verdere spullen op bij familie, die we de afgelopen keren dat we naar Italië vlogen dit jaar (wel 2 keer!) hadden verzameld.
Toen we alles in de auto hadden geladen en in het huisje hadden gesorteerd op de verschillende locatie’s voor het feest konden we met elkaar gaan lunchen.
De eerste lunch van velen, want het was maar 1 appje die er steeds opnieuw voor zorgde dat we met 30 verschillende vrienden of familie bij een restaurantje zouden eten. Niets moest en alles mocht. Zo super gezellig en iets wat je niet zomaar meemaakt natuurlijk.
Die avond zouden we de hele avond bedankjes vouwen, want opa stond erop dat er in de bedankjes een oneven aantal bruidssuikers zaten, als traditie. Dan wordt dat natuurlijk geregeld!
In het stadje Alberobello liet ik iemand met de hand voor iedere gast een Trulli maken (de locale wit grijze punt huisjes) van de materialen van een echte Trulli. En dat was zéker de moeite waard.
Die nacht werd ik 26, hoera! We vouwden net de laatste doosjes in elkaar met vrienden en ze zongen mij om 12 toe met felicitaties. De volgende ochtend ontbeten we buiten met elkaar in het zonnetje en in de middag hadden we een fantastisch grote lunch omdat net het tweede vliegtuig met bruiloftsgasten was gearriveerd om direct aan te sluiten.
In de avond was het tijd voor de ‘Boys night en Girls night’. Op hetzelfde plein gingen ‘de girls’ en ‘de boys’ bij 2 verschillende café’s gezellig drinken na het gezamenlijke diner. Natuurlijk duurde dat maar een paar uurtjes en sloten we de avond samen feestend af. Het was zo gezellig, neefjes, nichtjes, vriendinnen, vrienden. Allemaal uit andere levensfases en opeens allemaal samen als een vriendengroep een onvergetelijke avond vieren.
Vrijdag was het tijd voor de Pizza Party, een soort mini-feestje op het stadsplein. Hier konden onze verschillende gasten elkaar alvast ontmoeten zodat ze elkaar al ‘kenden’ voor de bruiloft. (Mega tip!!)
We zouden het 2 uurtjes laten duren, maar de pizza’s, drankjes en tiramisu kwamen rijkelijk en we gingen zeker nog een paar uurtjes langer door.
‘s Avonds aten we in verschillende restaurantjes nog avondeten, niet omdat we perse honger hadden maar wel voor het effect.
Zaterdag was het tijd voor de bruiloft, zoals we de week lang al verwachtten (en waar ik heel bang voor was) zou het de hele dag regenen en onweren. En dat terwijl het er al maaaanden droog was. Maar goed, in Italië zeggen ze: Sposa bagnata, Sposa fortunata. Oftewel; regen op de bruiloft zorgt voor een gelukkig huwelijk.
Het was natuurlijk een grote schakeling voor m’n draaiboek van 92 pagina’s, maar vooral voor m’n hoofd. Gelukkig was plan B ook heel mooi en is het allemaal goed gekomen.
We begonnen de dag met een fantastisch ontbijt met vrienden en familie die op de locatie verbleven en daarna gingen de meiden een voor een in de make-up. We hadden 3 artiesten die omstebeurt iemand konden verzorgen. En Diana deed bij beide outfits mn haren prachtig!
Narinder en de boys waren in de andere villa, aan de overkant van de locatie.
De fotografen en videografen bewogen tussen alles door en uiteindelijk waren we zover dat de ceremonie van start kon gaan.
Sorella, Laura en alle nichtjes en vriendinnen, maar later ook alle vrienden hebben zo hard geholpen om alles prachtig te laten zijn. Ik ben hun echt eeuwig dankbaar en kan niet geloven hoeveel werk ze hebben verzet om het een succes te laten worden qua aankleding en smoothheid qua proces. #weddingninja
De bruidskinderen en Narinder hadden al hun entree gemaakt en samen met papa liep ik ook binnen. De ceremonie die volgde was prachtig en na het gooien van de rijst was het tijd voor onze foto’s. Het mieserde en de vloer was nat, maar het kon de liefde niets doen, dat was allemaal goed.
Onze gasten konden ondertussen wat hapjes eten en toen wij klaar waren klaarde het op. Buiten maakten we foto’s met de gasten en door de zon konden we naar het volgende gedeelte van het feest lopen. Daar waar het diner en het dansfeest zou zijn.
Bij binnenkomst zagen de gasten de persoonlijke brieven die we voor een ieder schreven, het was emotioneel en iedereen bedankte ons. Maar er moest een moment zijn om deze woorden met hen te delen, en dit is het moment voor ons geweest waarop we alle dierbaren echt in levende lijven om ons heen hadden. Degenen die werden gemist werden natuurlijk ook vereerd en met een foto begroetten zij de gasten bij diezelfde binnenkomst.
De gasten konden naar de tafels en genieten van de antipasti en later het diner. Tijdens het diner regende het even, maar omdat we binnen waren geen problemen gelukkig. Het was zo leuk om iedereen in de verlichte zaal te zien genieten van elkaar, het eten en drinken en de live muziek.
Ondertussen zette de DJ zijn set al klaar voor de avond… en wat denk je! Het was droog!!
De hele avond hebben we buiten kunnen dansen. We waren zo gelukkig, de discobal draaide, de openingsdans ging goed, de mensen waren non-stop op de dansvloer en het feest was fantastisch.
Ik wil iedereen zo erg bedanken voor de mooie tijd samen op de bruiloft, maar ook alle momenten ervoor en erna. De stadjes die we bezochten na het bijkomen van het feest, de heerlijke gerechten die we hebben gegeten en alles wat erbij kwam.
We vlogen terug met opnieuw een grote groep en wat een afsluiter. Door de herfstvakantie had ik genoeg tijd om bij te slapen, schoon te maken en we zijn nu helemaal klaar voor het volgende hoofdstuk en je snapt het misschien al: 1 november, kerstboomtijd!
Dus die staat al
En alles is aan kant. Vandaag gaan we de bus ophalen en inladen voor Immersion 500 - 1 weekend Japans, Koreaans en Chinees leren! Dit begint morgen dus we kunnen direct door.
Geen tijd om stil te zitten, maar zeker tijd om dankbaar te zijn.
- de professionele foto’s en albums volgen nog maar hier wat foto’s uit onze archieven en die van de gasten… (helaas is dit het maximum aantal foto’s en is er nog niet veel van de ceremonie, maar je kunt de albums bekijken tijdens een etentje bij ons thuis haha)