Goedenavond! Selamat malam! 

Vanuit adembenemend Bali een bericht. Het zijn bijzondere, vreemde maar vooral toffe dagen geweest hier in Kuta en Ubud en we zijn nog lang niet weg.

We kwamen hier aan op hindoe oudjaarsavond, wat betekende dat er overal offers en festiviteiten plaatsvonden voor de lokale bevolking, maar dat wij als toeristen op gepaste afstand moesten blijven. De taxi die we nog net konden regelen op het vliegveld kon ons tot 300 meter van ons hostel vandaan droppen, maar vanaf daar was de weg afgezet.

Via Facebook zag Jenny dat wij ook in Bali waren, waar zij net op het vliegveld aankwam. Voor haar was het alleen een veel groter probleem omdat alles op straat al was afgezet en er geen taxi's meer de weg op mochten (heel Bali!) 

Uiteindelijk wist ze met twee meisjes mee te rijden naar een hotel op 680 meter van die van ons. 
Nieuwjaarsdag (Nyepi) is de dag van de stilte, dit betekent dat NIEMAND de straat op mag, er geen auto's rijden, er geen water stroomt en er geen elektriciteit is. 

Om 02:00 's nachts start het en dan mag je niet meer op straat te vinden zijn. 

Waar wij om 01:52 nog in het donkerste steegje ooit 'GO HOME!' geroepen kregen, wisten we om 01:58 nog net in ons hostel te komen, na onze red-Jenny-actie. 

Tijdens Nyepi bleven we dus de hele dag binnen en waren we een van de weinigen op het eiland die gebruik mochten maken van elektriciteit en WiFi, maar waren wel alle deuren en ramen van het hostel afgeplakt voor 24 uur. Ongelofelijk eng.

Van Kuta hebben we dus nog niets gezien, maar aan het einde van onze Bali-reis komen we er zeker nog even terug. 

Na Nyepi vertrokken we namelijk direct naar Ubud, waar we nu zijn. Hier bezochten we het apenbos en de rijstvelden met zijn vieren (meet-up met Siem reap vrienden!) en konden we vandaag de hele dag winkeltjes bekijken, heerlijk goedkoop eten en zwemmen in onze twee(!) bijna-privé zwembaden. 

Onze bungalow voelt heel rijk en we hebben zelfs een bad. Ohja, wat een pech. We zijn ook nog eens geüpgrade naar het huisje met airco. Joh!

Zoals je hoort is Bali genieten, genieten, genieten. 
​
Morgen gaan we een vulkaan beklimmen en we plannen nog bezoekjes aan tempels en bountystranden. Aaaah!! 🌴🐚💦

Hallo! 你好！

Gister namen we de bus terug vanuit Mui Ne naar Ho chi minh. Het was zo mooi en relaxed in Mui Ne! 

Veel hebben we niet gedaan, buiten bij het zwembad liggen zonnen, eten, wandelen en volleybal spelen in het water. (Ik hoor je denken: huh jij? Ja!)

Hier dus wat jaloersmakende foto's uit Phan Thiet, Mui Ne. 

Vanmorgen vlogen we vanuit Ho chi Minh naar Singapore, waar we nu zijn. De tassen zijn ingecheckt voor de vlucht naar Bali en over een uurtje gaan we boarden.
Ik heb nu al zin in het Balinese zonnetje en laat graag de regen hier in Singapore achter! 
​
Soooo excited! 🐚🌴🏙

Hai! Xin Chao! 

Ik typ dit berichtje onderweg van Ho chi minh city naar Mui Ne. De bus waar we inzitten is, tegen onze verwachtingen in, een nachtbus. We liggen dus inplaats van zitten. Hahaha! 
Gister namen we de bus terug naar Ho chi minh vanuit Vung Tau. Ooh!! Hoe mooi ik Vung Tau vond. Het gaf ons beiden het idee dat we in een Braziliaanse stad waren in plaats van een Vietnamese. 

Net als in Rio de Janeiro was er een enorm Jezus beeld (tevens ook een kerk) dat over de zee en de stad heenkeek. Na 1000 treden waren we boven en konden we vanaf zijn schouder de hele stad zien. Zo indrukwekkend!! 

Ook bezochten we de vuurtoren van de stad, waarvandaan je ook de hele stad van bovenaf kon bekijken met op de achtergrond vogelgeluiden uit de speakers (???). Heel Aziatisch weer, haha. Later stapten we met z'n 3'en op de scooter (sorry, mama) om langs de zee op zoek te gaan naar een eettentje. 

Om bij te komen van het vele gewandel planden we een stranddagje in, die we natuurlijk afsloten met een grote kom PHO en Vietnamese koffie. 
Het eten hier in Vietnam is heerlijk en we hebben zelfs al een aantal keer helemaal in het Vietnamees ons eten weten te bestellen.
Hoe? Geen idee. 

Blijkbaar gaat het makkelijker als je al een idee hebt van een bepaalde Aziatische taal, in ons geval Chinees dus.

Wat we trouwens ook gebruikt hebben tijdens een bezoekje aan een dumpling-restaurant. 
De eigenaar was zo blij dat hij ons met absoluut 0 context een extra foto van hemzelf meestuurde bij het verzenden van de foto's die hij perse met ons samen wilde nemen, oh mijn god. Zo grappig! 

Ik blijf me verbazen over de positiviteit van de mensen hier en de simpele maar hardwerkende manier waarop ze leven. Ik kijk in ieder geval nu al uit naar de volgende plek in Vietnam, waar we over een uurtje aankomen.

Love it! Liefs!

Xin chao Vietnam! Hello Vietnam!

Bijna zeker kan ik zeggen dat dit (op China en de USA na) wel een van de favo landen is die ik heb bezocht. 

En dat nadat we alleen nog maar in Ho Chi Minh city zijn geweest, waarvandaan we morgen naar Vung tau reizen.

Phnom Penh (Cambodja) was een toffe, grote stad en in de stad heb ik het meer dan naar mijn zin gehad. De laatste avond liepen we naar het grote plein om naar alle dansende mensen te kijken en vanaf een rooftop de zonsondergang te bekijken. Zo mooi! 

De laatste dag ontmoette ik Elijah en zijn vrienden in Phnom Penh. Waar we die middag de bus namen naar Vietnam, Ho chi minh city (Saigon), waar we nu zijn. 

LOVE IT! We waren nog niet eens de bus uit toen we elkaar al vertelden hoe we van deze stad hielden. Ik heb nog nooit zoveel scootertjes/ verkeer en mondkapjes gezien en dat terwijl ik lang in China heb gewoond. De mensen zijn meer dan vriendelijk en het eten is zo lekker!! 
We bezochten de Cu Chi tunnels, waar we in het ondergronds gangenstelsel moesten lopen. Na 20 meter hield ik het voor gezien, werd er zo claustrofobisch van. Jeetje, hoe die mensen geleefd moeten hebben.

Ook bezochten we natuurlijk het grote postkantoor en het Amerikaans oorlogsmuseum, zo veel indrukken en nog zo recent, au.

Vandaag is het weekend en dus is er markt en muziek overal, zo blij dat de mensen elkaar zo blij maken en alles wat ze verkopen is ook zo lieflijk en leuk.
Zoals jullie lezen ben ik dus helemaal op m'n plekje, het enige minpuntje is dat ze geen Chinees spreken. 🤗😉

Morgen nemen we de bus naar het Zuiden (Vung tao) voor het strand. Kan niet wachten!!

ទិវាសួស្ដី! Goedemiddag! 
(Al is het hier avond)

Ik ben op dit moment in Phnom Penh, waar ik de bus naartoe nam vanuit Siem Reap.
Het was een reis van maar liefst 7 uur, maar gelukkig was er airco, een snack, water en zelfs WiFi (!!) tijdens de reis. 
​
Ook zijn we een aantal keer gestopt onderweg om de benen even te strekken en te kunnen genieten van het prachtige uitzicht over het meer! 
De laatste dag in Siem reap gaf ik weer les op het schooltje. Een meisje van 4 (Kamna) en ik raakte aan de praat, en haar broertje van 9 wist een hele hoop te vertalen vanuit het Khmer naar het Engels.

Elke middag gaat ze een uurtje mee met haar broertje naar de Engelse les. Ze kan zich dus al voorstellen en zelfs meerdere dieren benoemen! 😄
Volgend jaar is ze 5 en mag ze zelf naar school, vertaalde haar broertje uit haar enthousiasme. 
Dit maakte me zo blij! 
Aangekomen in Phnom Penh, waar het iedere dag rond de 36 graden is, dook ik gelijk in het zwembad van het hostel. Vandaag werd mijn poging om te zonnen ook niet langer dan 15 minuten en 3 keer kopje onder. 

Zo warm, maar ik mag zeker niet klagen. Haha! 
Gisteren zijn we naar de killingfields en de S-21 geweest (het genocide museum). Ik weet niet of ik ooit iets heb gezien wat meer indruk heeft gemaakt. 

De Nederlandse audiotour kwam meer dan binnen en de stukjes kleding en enkele botten die vanuit de grond omhoog waren gekomen maakten de hele situatie niet dragelijker.
Oh mijn god, het is niet te beseffen wat de Cambodjaanse bevolking mee heeft moeten maken. Én dat zo kort geleden. Waar ik mij aan het begin van mijn reis nog afvroeg waar alle mensen zijn boven de 60, weet ik nu heel goed waar zij zijn. 
Zo onmenselijk... zo dubbel allemaal... dat ik alleen maar kan hopen dat zoiets nooit meer gebeurt. 🌸🙏🏻🌸

Dan toch maar blijven genieten van de mooie stad. Vandaag ben ik naast het zwemmen, gaan wandelen. Maar oh! Wat is het hier groot, morgen dus maar even een tuk tuk aanhouden en daarmee op stap. 

Er zijn nog veel plekken hier die ik wil bezoeken en een hoop informatie om in mij op te nemen... maar voor nu geniet ik nog even van het aanhoudende warme weer en de vriendelijke mensen hier.
Jullie horen van mij! លាសិន​ហើយ ! 

Goedenavond! សាយ័ណ្ហសួស្ដី!

Mijn koffer is er, hoera! Hoera! Hoera! 

Ik ben nog steeds in Siem reap, na wat plansveranderingen, verlengingen en een stiekeme liefde voor de stad en de mensen besloot ik hier langer te blijven.
Over twee nachtjes pak ik de bus naar Phnom penh waar ik tot ongeveer 16 maart zal blijven en vanuit daar reis ik verder naar Vietnam. 
​
Gister, vandaag en morgen geef ik vrijwillig Engelse les op een lokaal schooltje hier. De kinderen en docenten zijn er zo dankbaar en het geeft mij ook ontzettende voldoening. 
Mijn pabo-vinger-voor-de-mond/hand-in-de-lucht gebaar zorgde voor een stilte in de klas die de juf met haar stok op de tafel niet wist te krijgen. 
Zo kregen alle kinderen (en niet alleen de luidsten) de beurt.
Gelukkig kunnen deze kinderen naar school, maar helaas is dat niet voor alle kinderen in Cambodja het geval. 

Al -op straat- dansend, tussen de dronken gezichtjes, $1,50 cocktail-wagentjes en tuk-tuks, lopen te veel bedelkindjes. 
Verdrietig, zo verdrietig om te zien. Vooral omdat zij er zelf niet voor kiezen, waarschijnlijk niet beter weten en zo meer geld thuis kunnen brengen. 

De dronken koppies schudden 'nee' als er al bedelend aan hun olifantenbroek wordt getrokken. De kinderen 'nee' als er een banaan wordt aangeboden. 
Wat is hier aan te doen, waarom kunnen we zoiets niet met een paar handen, hartjes en woorden veranderen. Zo stom!! 

Natuurlijk zijn er ook genoeg leuke dingen. (Anders zou ik hier natuurlijk niet langer blijven!) Tempels, het hostel, het zwembad, de koffie en sapjes, de tuk-tuks en de blije gezichten.
Ja, want ook de bedelende kindjes zie ik vaak genoeg stiekem dansen. De lieverds! 

✨សូមឲ្យ​បាន​ជោគ​ជ័យ! Op het geluk! 🙏🏼

សួស្ដី! Hallo!
Vanuit een ontzettend warm en beeldschoon Siem reap even een berichtje van mij! 🤗
Ik ben hier, mijn koffer niet. 
Heel erg balen, maar met hoop op dat ik vandaag of morgen gebeld word met goed nieuws! Komt goed!!
Vandaag zijn we naar de Angkor Wat geweest, om 4:00 vanmorgen stapten we in de minivan om de zonsopgang te bekijken. Echt zo prachtig! 
Daarna bezochten we nog verschillende hindoeïstische tempels. 
Naast de Angkor Wat hoofdtempel (អង្គរវត្ត) was Ta Phrom (ប្រាសាទតាព្រហ្ម) wel het meest indrukwekkend. Door de gebedshuizen zijn namelijk door de jaren heen enorme bomen gegroeid! 
Stiekem meeluisteren met de Tourguide van Chinese reisgroepen zorgde voor de nodige ondertiteling 😊.
Tijdens de busreis stopten we ook nog voor een familie aapjes waar we -rustigblijvend- een paar foto's van wilden nemen, de aapjes vonden dat alleen geen goed idee en besloten de buschauffeur en een meisje dat voorbij fietste achterna te rennen en de bespringen, al bijtend in hun kleding. 
Gelukkig wisten ze er met alleen kleerscheuren vanaf te komen en na een het ontwijken van enkele boze aapjes konden wij ook de bus weer in.
Heel bijzonder...
Nu even lunchen en hopelijk wat meer te weten te komen over mijn bagage.
Een warm welkom in de jungle van Cambodja!
#loveit #shocknashock

Vandaag is het zover, ik vlieg naar Cambodja.
Hiervanuit begin ik mijn Azië reis die twee maanden gaat duren. Ik zal alles wat ik ga beleven vastleggen op foto en film, dus blijf op de hoogte!

​Nu het vliegtuig in... Siem reap here I come!