Goedenavond! 晚上好!Good evening! Morgen is het alweer vrijdag en zit juf-zijn-week-4 er alweer op. Zoveel Amsterdamse kindjes mogen betoveren met het China virus. Wat een feest om iedere ochtend (net even tè) vroeg op te staan en met tassen vol Chinese verkleedkleren, bouwhoekkaarten van pagodes en tempels, Larissa Loman.nl kleurplaten in thema en vol les ideeën weer aan te bellen bij een willekeurige school in onze stad. 🧧 Toevallig was ik deze maand haast vaste juf op IJburg, dus het project kon groots aangepakt worden en wat was dat leuk! ⛩🎎🏮 Het China virus kon ik even vieren met de Lotjes (Lotte en Charlotte) en Sorella in Antwerpen tijdens het China Light Festival. Prachtige lichtjes en gezelligheid! 🎊🏮 🎊🏮🎊 Daarnaast is het de tijd van beurzen en tentoonstellingen. 🏢🛍 De Horecava was een tegenvallertje, dat was jammer. Ieder jaar is het blijkbaar hetzelfde liedje, alleen wordt het steeds minder spectaculair en meer kant-en-klaar. Is dat de toekomst van de horeca? In de Jaarbeurs bezocht ik samen met Timo de onderwijsbeurs “NOT” en de webwinkelvakdagen. Heerlijk om zoveel inspiratie op te doen voor m’n lesjes en de leukste online platvormen te vinden waar ik gave filmpjes en opdrachten voor de kinderen op kan vinden! 😍 Tijdens de webwinkelvakdagen werd ik alweer helemaal enthousiast om LarissaTekent naar een hoger niveau te brengen. Persoonlijker dan een persoonlijke illustratie gaat het namelijk nergens anders worden. ✨ De koffie met @Larissatekent logo was dan ook wel echt extra top. 🙃😉 Via albelli bestelde ik fotoboeken. Een 7,3 geef ik ze. De foto’s zijn super al zeg ik het zelf, al kan de kwaliteit toch echt nog wel wat beter. Haha, in ieder geval heb ik eindelijk m’n avonturen met Coco in Hangzhou en m’n tijd met 臺中市東勢區明正國民小學粉專 vast kunnen leggen. De muurdecoratie van IXXI daarentegen is geweldig. Ik had me daar zo op verheugd dat ik spontaan alles ben gaan opruimen, zes vuilniszakken met spullen weg. Hoe lekker is dat!! 🤣 Volgend weekend heb ik een hackaton van 3 dagen over een oplossing voor het lerarentekort. Wat denk jij dat er gedaan moet worden om ervoor te zorgen dat er meer helden voor de klas komen? Laat het weten, dan neem ik het mee! 🥳 Voor nu staan er nog weken volgepland met Chinese dagen in het basisonderwijs en een aantal events. Daarnaast is het tijd voor het afronden van de visumaanvraag (wat een gedoe) want over een maand gaan Sorella en ik naar Chinaaaaa 🇨🇳🤩 Of toch op stuurboord? Tja, van welke kant je af komt varen weet ik niet.. Maaaar, je bent er... gelukkig! Neem de tijd.. want die hebben wij niet genomen. Geen goed idee! we zagen zo enkel nog het schip en een hal of.. 2? Jaaa.... rennen rennen rennen! Het schip in. En... rust. Kanonnen! en door... de tijd tikt, op naar het dek! Onder deze foto bevindt zich een andere dimensie.. klik en ontdek! Nog even het schip ontdekken! Heeft dit museum iets heel engs of denk alleen ik dat? Ik denk dat het 'interactieve' van dit museum toch niet is uitgevoerd zoals ze hoopten... Met haast is het maken van goede foto's ook bijna onmogelijk.. want genieten staat toch echt voorop! 'Het museum sluit over een kwartier, zorg dat u uw spullen nog voor die tijd uit uw kluisje haalt', werd er al omgeroepen... uhm! Wat?! We moeten het museum nog in! Rennen, dan maar de tentoonstelling over Michiel de Ruyter bekijken, die is tijdelijk.. voor de rest komen we zeker terug! Hey een deur! Wat zal daarachter zijn? zoiets dus.. er weer uitkomen was een wat grotere opgave, met een tikkende klok en een vraagteken op het gebied 'trekken en duwen', haha Op naar een volgende hal.. er beginnen zoooveel vraagtekens te draaien. Wat is dit en waar ben ik? Ik hoor 'interactieve' stemmen uit de speakers komen... maar ik word er alleen maar bang van... Met nog 5 minuten op de klok vinden we een grote 'container'... aangegeven wordt: 'DE VOLGENDE RIT START OVER 2 MINUTEN' 2 minuten later.. helemaal bezweet en gillend.. (oke, oke, misschien iets minder heftig) gaat de deur dicht. Waar is de nooduitgang... jammer dat jullie de filmpjes niet kunnen zien ;) Met een uitzicht op het einde van ons museumtripje! Op naar oma.. even onthaasten met een kopje thee... Een dansend onthaal in huis Marseille! Een vorm van moderne dans die toch een soort Barbie-effect krijgt door de kleding... en er wordt niet eens roze gebruikt! Misschien door de poppige bewegingen? Beamers zijn de nieuwe fotolijst... Vanwege de tentoonstelling 'Dancing Light' was er veel bewegend beeld. Op de beelden zijn dansende mensen te zien in allerlei verschillende vormen. Hippe balletdansers, ouderwetse tangodansjes, of hele choreografieën onder water... Prachtig he... Oh nee! We zijn blogger he... kan niet zonder make-up... Wel lekker arty! Prachtig stuk beeld... balletdansers 'spontaan' uit een politiewagen... Zie je het lijk daar op de straat? 't is een kwestie van je inleven... Alles is kunst! Check dit maar eens... Laatste hal.. witte muren, beamers (duh..) en wat 'nonchalant' gerangschikte foto's... lekker kek! Het doek mag naar beneden... de dansers zijn naar huis. Prachtig he? dat marmer... Als ik jou was zou ik huis Marseille gauw bezoeken. Het is geweldig!
Even zoeken... Over welk museum heb ik het nou? Nooit van gehoord? Nee he. Ik voor vandaag ook niet, maar wat ben ik blij dat ik weet dat dit bestaat! benieuwd? Check dan even de site met one-pagedesign... En dooorrrr... Ben je al wat wijzer geworden? Ik werd het er niet van, maar toen ik bij het museum aankwam... bibbedibabbedieboe! Werd ik betoverd! (maar echt!) We liepen de trappen in het grachtenpand op en warden in een kamer geplaatst, we waren de enige bezoekers. We tikten '101' in op ons geluidskastje en het geluid begon te klinken. De enorme maquette die in de kamer stond, werd voorzien van een geweldige diavoorstelling en zo werd het verhaal van de Amsterdamse grachten verteld... De diavoorstelling eindigde, we waren weer even in het nu. Gewoon... maart 2015. We warden naar de volgende kamer geleid en we tikten dit keer '102'. In de kamer stond een grote tafel met daar omheen stoelen, aan de muren hingen platen met daarop afgebeeld de groei van de stad. Op de tafel werd een te leuke diavoorstelling afgespeeld... Ooooh! Zo leuk! En opeens... Licht! Zie je die deur op rechts? Nou dat was de deur naar kamer '103', en zoals je nu wel kan raden tikten we dat als volgende nummer in... 'HOMP HOMP HOMP, HEY!, HOMP HOMP!' Ieeh? Wat was dat? schreeuwende mannen en palen die de grond in warden geslagen, terwijl wij met onze voeten in het zand stonden... In het zand denk je nu? Ja echt. Om ons heen werden huizen gebouwd door animatie mannetjes... van klei? Jaaaaa, echt zo cool!! Net zo benieuwd als wij waren naar de volgende kamer? GO! (tik alvast '104' in) ;) Dit was het gaafste, maar dan ook echt het allergaafste wat ik ooit heb gezien... waarom? Dat weet ik niet... Ik zou zeggen ga... en ontdek het zelf... (Je ziet die bewegende mensjes in dit poppenhuis he?) sssst... Ook in 1500 schaatsten ze over hun grachten... Wij varen nu zelfs ieder jaar met de Gaypride over die van ons... Dag en nacht! Wat geweldig... door naar de stijlkamers dan maar! maar die mag je zelf ontdekken! Ga er op uit... Misschien kom je mij wel tegen!
De culturele uitstapjes gaan door en door en door. Doe er wat mee en ga er ook op uit.. Bijvoorbeeld tijdens een te leuk uitje bij Puur* events... Of geniet van de oude Jordaan tijdens het drinken van een kopje koffie in de Blauwe pan. Before het Tassenmuseum Foto's van Google images After... (dus in het Tassenmuseum...) Niet te geloven he? Even een shock om erin te komen... Deze tassen zagen wij pas halverwege de excursie, maar wij waren er zelfs toen nog van in shock! Knap gemaakt, dat zeker... Maar heftig, echt. En start!In de ochtend zat in nog op kantoor Pinterest-collages te maken voor onder de offertes (ze worden te gaaf!) en Flickr foto's te taggen. Maar na de lunch en nog wat knippen en plakken op m'n mac werd het tijd voor het echte werk. Jas aan en erop uit! Daar stond Jantien al bij d'r oranje fietsie te wachten. Gelijk naar binnen, praatje met de medewerkers... kaartjes kopen en hoppa helemaal naar boven. Daar zagen we deze tas (op links dus)... De oudste tas in de collectie van het tassenmuseum, dus niet de eerste! helemaal gemaakt van geitenleer, en zelfs met een mooi bewerkte hendel... Gaaf he? Er was zoveel moois te zien... wat een tijd en werk zit er in al deze tassen... helemaal naar de mode van haar tijd... hier even een kleine greep uit de collectie. Leuk he? Hier nog glimmy stuff... Maar om echt te ervaren hoe het museum was moet je er natuurlijk heen gaan! En er zijn zoveel musea in Amsterdam en de rest van de wereld die het waard zijn om een bezoekje te brengen... Zeker niet saai! We liepen helemaal omlaag en kwamen steeds meer in het nu... De tassen kregen minder tierelantijntjes en werden strak en bedacht. We verlieten het museum na anderhalf uur en aten nog een gebakje bij De Drie Graefjes (ken je dat?), best bekend maar ik heb er nog nooit zo een viezig taartje gegeten. Achja, de latte macchiato was wel goed. De dag eindigde op m'n oude schooltje waar we de profielwerkstukken, ook alleen maar mensen met passie voor een bepaald onderwerp. Allemaal mooie documentaires van de laatstejaars bekeken. Mooie dag, fijne beleving. Tot blogzzzz!
... want dat was het ook! Een hele rare dag startte, ik versliep me zelfs. Om 8:30 moest ik op kantoor zijn en het was toch echt 8:48 op mijn klokje... O mijn god, ik weet zoooo zeker dat het 5 minuten eerder 6:00 was. Grrr... Snooze! Nouja, ik belde dat ik me verslapen had en mijn collega'tjes en ik spraken af om 10:00. Snel, snel, snel! douchen, aankleden, haar fohnen... 'Tring, Tring!' Natuurlijk... De afspraak werd 10 minuten verzet.. mweeh! dan had ik me minder hoeven haasten want ik stond al op de pont! Ik reed dus maar verder en wachtte voor de Sint Nicolaaskerk... en wachtte en wachtte... 20 minuten later dan gepland was iedereen er en begon onze leuke dag! We zouden vandaag alle partners van Puur* Amsterdam gaan bezoeken. We startten met een korte introductie 'Ken je je stad?' in de lobby van een NH hotel, en liepen door de oude binnenstad langs en door de mooiste locaties! Rond 2'en kregen we trek en aten heerlijk bij de Bakkerswinkel.. Overheerlijke latte macchiato's, verse sapjes en smoothies stonden er even laten op onze tafel... We genoten van onze quiches en luxe broodjes, en toen we helemaal maar dan ook helemaal vol zaten liepen we weer verder. We bezochten nog een laatste locatie en liepen terug naar mijn canta'tje. Dat werd dus proppen. Het werkte dan ook niet helemaal mee dat mijn achterdeurtje niet in het slot viel enzo...
Te leuk! Ik stop met kletsen... vermaak jij je oogjes maar... hahaha Zeker een aanrader! en zulke vriendelijke mensen!Bijna de hele kantoordag zat er al op en voor het laatste uurtje bracht ik een bezoek aan FOAM, een fotomuseum in Amsterdam. Laatste kans om de foto's van Vivian Maier te spotten! Ik kocht via internet een kaartje, maar hier werd in het museum niet naar gevraagd... Gekkig joh! In de eerste hal werd ik al gelijk betoverd door foto's van de Japanse fotograaf Araki. Hij werkte voor deze collectie met zwarte achtergronden, bloemen, en poppen. De kleur van de 'levende' materialen popte als het waar van de achtergrond af. Hiermee benadrukt hij hoe dicht het leven bij de dood staat. 'Heaven & Hell' heet deze collectie. De volgende hallen wekte meer een schokkend gevoel... Foto's vol Japanse poesjes, alles open en bloot, letterlijk. Rode strepen van het bloed, open wonden en aan het bed geketende lichamen. Heel apart, maar het kleurgebruik daarintegen was wel weer erg mooi. Verder lopend werd ik opnieuw omringd door foto's die deze man geschoten heeft. Dit keer weer naakten, maar in plaats van dat zij met bloed beklad waren, waren de foto's vol verf gegooid. Heftig, maar gaaf. En eindelijk kwam ik aan bij de tentoonstelling waarvoor ik gekomen was, die van Vivian Maier! JA! Het verschil met de voorgaande foto's was gigantisch. Vivian Maier was haar hele leven nanny van rijke gezinnen. Ze maakte graag foto's van het 'echte' leven. Geen opsmuk, maar 'gewoon' echte kinderen, echte mensen met echte bezigheden. Zo fotografeerde zij graag spelende kinderen, maar ook volwassenen en ouderen van ieder 'soort'. FOAM heeft een prachtige tentoonstelling weten neer te zetten. Zo bezaten zij niet alleen de selfies van Vivian (jajaaa, selfies!) maar ook een ruime collectie zwart/wit foto's, kleurfoto's en bewegend beeld! De tentoonstellingsruimte waar het werk van de gouvernante hing was dan ook de drukte hal van het hele museum... Mensen stroomden in en uit (te horen in het hele gebouw, de vloer kraakte namelijk niet normaal). Zeker niet gek... Want de foto's waren mega indrukwekkend, en prachtig om te zien. Deze foto's zijn oorspronkelijk van FOAM en kunstbeeld.nl Het was een genot... en zo gaaf!
Rick en het meisje stonden stil en keken om zich heen, zoekend naar een pad... Ze moesten weg van deze enge plek! Rick zijn gevoel bracht hem naar een rozenstruik die aan de rand van de donkere open plek stond. Rick zijn hand leek wel getrokken te worden naar een van de takken. PRIK! Rick prikte zijn vinger aan een van de dorens, en een druppel bloed viel op de grond. Op de plek waar de druppel neerkwam kwam weer een gouden licht... Het werd groter en breder en... Rick werd verblind door een gouden licht, zo een gouden licht had zelfs Rick nog nooit gezien. De dorre bomen veranderden en kregen hun bruine, gezonde kleur weer terug. Er groeiden lichtgroene bladeren en roze bloemen aan... 'Wauw! dit is prachtig!', riep het meisje. Er begonnen vogels te fluiten, en Rick keek naar zijn schouder... 'Waar is de kever!' zei Rick geschrokken. Even vergat hij hoeveel moois hij te zien kreeg. De kever was weg, en de elfjes? Rick was hen helemaal vergeten... Maar de schim... Ook de schim had Rick niet meer gezien, gelukkig. Rick keek om, het meisje was weg. Ook al! Het enige gezelschap van Rick waren de zingende vogels die hem terug naar zijn slaapkamer leidde. Neem heel even de tijd om dit te lezen, want kom op nou, wie is er hier volwassen?
Piet, 'zwarte' Piet… Na het horen of lezen van dit woord/deze woorden schieten er bij iedereen meningen en gedachtes te binnen, bewust of onbewust. Nu gaat het niet om deze meningen, want die heeft iedereen nou wel gehoord. Maar hier dan toch nog even een kleine greep uit de woordenwisseling rondom de zogenoemde 'zwarte pieten kwestie'... Eerst even de opinie van de 'traditie-lover', maar wees voorbereid... Daar komt ie: 'Blijf van onze traditie af!', 'Ga allemaal terug naar je 'eigen' land', 'jullie zijn geen Nederlanders!', 'Ik ben Nederlander en blijf Nederlander...', 'Zwarte piet is zwart door het roet, en nu oprotten!' en nog vele andere verschrikkelijk ondoordachte teksten. Dan is er ook nog een grote groep 'Anti-zwarte piet'. Hierbij citeer ik: 'Zwarte piet is racistisch.', 'De traditie zelf is zelfs racistisch.' , 'Nederlanders zijn racistisch.' Natuurlijk is 'traditie-lover' een gekke benaming voor de eerste groep, want we weten uiteindelijk dat we allemaal tradities 'love-en'... Alleen heeft niet iedereen dezelfde bovenstaande ideeën over deze kwestie. Maar onze ideeën doen er helemaal niet toe, en blijkbaar kan men zich niet volwassen gedragen. Dat blijkt uit het feit dat iedereen facebook maar vol knalt met, inderdaad, de meest racistische teksten... Niet over nagedacht en geen research naar gedaan. Ik lees al sinds het begin van deze discussie alles mee, alles van de voorstanders en alles van de tegenstanders. Ik moet eerlijk toegeven dat ik ook eerst dacht, 'He jongens, laat dat nou het is een kinderfeest... Laat zwarte piet gewoon zwarte piet blijven, de kinderen houden van hem!' ,maar natuurlijk is dit geen goede gedachte! Ik dacht na over waarmee ik zwarte piet zou kunnen collationeren, en weten jullie wat mijn eerste gedachte was? Juist... De bijgevoegde foto spreekt voor zich... De minstrel shows, uit de 19e eeuw, thanks to the CKV lesjes, maar kom op, dat is echt erg... Ik citeer even een zin van de wikipedia pagina over deze shows: 'Blanke en (vooral na de Amerikaanse Burgeroorlog) Afro-Amerikaanse mensen traden tijdens deze minstrel shows op met zwarte gezichtsschmink (blackface) om de spot te drijven met Afro-Amerikanen.' Lezen jullie dit, kom op jullie, nep-volwassenen... Om de spot te drijven! Het ene moment gebruiken jullie 'zwarte piet' in een 'Dit is onze traditie' context, en het andere moment wordt het, door dezelfde mensen, gebruikt als scheldwoord tegenover het Nederlandse elftal, ons elftal, toch... Is hier over nagedacht? Nee. 'Oh, er is hier werk aan de winkel... we varen recht op de regenboog af...' ,zo startte het Sinterklaasjournaal, een (tsja...) prachtig seizoen. Want stel: Ze hadden dit echt doorgezet... De pieten waren net als wij, Nederlanders, gewoon een mengelmoes van kleuren, in welke vorm dan ook, geworden. Die elkaar gewoon accepteren, omdat ze dat voor de 'ramp rondom de regenboog' ook deden, tot een bepaalde hoogte dan, maar ach! Nep-volwassenen, letten jullie er alsjeblieft op dat jullie het kinderfeest niet voor nog meer kinderen verpesten... Jouw opinie is niet belangrijk, maar het geluk van de kindjes wel! Zij kunnen prima leven met het idee dat de pieten 'gewoon' door de regenboog gevaren zijn, maar jullie, nep-volwassenen... Jullie moeten leren nadenken en tel even tot 10 voordat je weer het hele internet vol scheldt. |
Larissa
|