Ja, ik mis China.
De laatste weken zie ik hoe China beetje bij beetje opnieuw open gaat. Terwijl wij steeds weer meer op slot beginnen te raken.
Ik bedenk hoe we voor lief hebben genomen dat alles mogelijk was, je alles kon doen samen en dat de grootste zorg was of je iemand vergat uit te nodigen.

Nu dat 180 graden gedraaid is en je moet bedenken wie je allemaal van je lijstje weg kan strepen (hoe dan?) om het zo ‘veilig’ mogelijk te houden, denk ik wel een tweede keer.
Steeds als ik opsta denk ik aan mijn tijd in China. De tijd tijdens mijn studie, de tijd tijdens mijn werk daar, maar ook de tijd dat ik daar (alleen) op reis was.
Je kon om 6:00 wakker worden zonder plan, tijdens het tandenpoetsen de eerste stap bedenken en gaan. Ik liep naar de metro, stapte uit bij halte Nanluoguxiang (南锣鼓巷) en dwaalde door de oude straten van Beijing en zag de locals wakker worden. De lucht was nog net goud-roze en de winkeliers zetten hun kraampjes open. Dan bestelde ik een jianbing (煎饼) bij een ayi (阿姨) en liep verder.
Zo ging de dag. Afspreken hier, plannen maken daar, wat leren en lezen en ‘s middags en ‘s avonds zoveel mogelijk mensen verzamelen om iets leuks mee te doen. Rust was een ding, maar dat alle mogelijkheden voor het oprapen lagen was voor lief genomen.
Nu ben ik mega blij met wat ik doe en dankbaar dat ik in deze tijden iedere dag naar mijn werk kan gaan en met restricties (lees tijdsvakken voor musea, geen/ weinig gasten etc.) nog alles kan doen. Ik vind mijn werk leuk en ben ook niet meer op zoek naar eindeloos reizen. Nu wil ik bouwen en kijken naar alle stappen in de toekomst.

Maar ik verlang stiekem ècht wel naar hoe alles mogelijk was. Hoe ik de feestjes mis, de spontane acties, het morgen op reis gaan en om gasten te ontvangen zonder te checken of het wel binnen ‘het nieuwe normaal’ kan. De toekomst wordt echt anders dan we dachten. Állemaal dachten.
Jammer. Maar het is oké, er zijn zoveel kansen voor nu en als we het samen doen komt alles altijd goed.
Ik heb geluk met wàt ik heb. Ik heb geluk met wìe ik heb en ik heb pas ècht geluk met alles wat ik doe en al heb mogen doen.
Voor de kinderen die nu de ‘China-periode’ ( in welke vorm dan ook) zouden beleven, vol reizen en leren, ontdekken en ontplooien baal ik wel.
Al weet ik dat er het beste van gemaakt kan worden en mocht alles ooit weer worden zoals het was (of net anders) dan is er vast een manier om dat gevoel te krijgen, vast te houden, te waarderen en mee te nemen voor altijd.
​
Zoals ik mijn China-tijd altijd het plekje in mijn hart laat houden.
Wat was de meest memorabele tijd voor jou tot nu toe?

Hallo daar internet! Zonder VPN! #welkomterug

We zijn net geland op Zürich AirPort en binnen enkele minuten zitten we alweer in het vliegtuig richting Amsterdam. 

Deze maand in China was weer verbazingwekkend en omdat jullie over haast alles al op de hoogte waren ga ik m’n verhaal gewoon verder waar we gestopt waren: van Lijiang naar Kunming! 💮
Aangekomen in Kunming hadden we namelijk een airbnb-wissel en zaten we pàl naast een mall. Dat betekent: (eindelijk) Na 23:00 nog buiten wandelen > gedoe met metro’s. Yes!!

We konden het niet laten om nogmaals de Ali-express mall een bezoekje te brengen. Ik durf te wedden dat we zelfs na twee halve dagen nogsteeds niet een derde hebben gezien. #insane

Natuurlijk gingen we ook echt even de stad in, aten muizen en kwasten mèt verf en de metro bracht ons van hot naar her.
Toen was het tijd om terug te vliegen naar Beijing, waar we nog haast een week hadden aan tijd. 
Hapjes hier, drankjes daar, de afwisseling tussen luxe Peking eend en noodles op een straathoek of zelfs òp straat maakt het zo speels. We bezochten de hutongs (oude straatjes), maar ook het westers stadscentrum. Aten Japans, Koreaans en heel veel Chinees. 🥑🍍🥓🥗🥘
🍲🍜
Het verjaardagsfeestje van Tjalie haalde weer even Holland naar boven. Kers op de taart was het westerse eten, maar vooral de gezelligheid. Hoera! 🤹🏼‍♀️

Naast het kauwen (haha) geeft Beijing gewoon de kans om echt uren rond te dwalen, hier en daar Chinees te praten - en me mateloos te irriteren aan dat ze perse hun Engels willen gebruiken - maar ook om gewoon alleen maar verwonderd om me heen te staren naar wat er allemaal gebeurt en wat er allemaal gezegd wordt. 🤯🤔😍

We hadden zelfs geluk met de China Fashion week die we konden bezoeken deze week, per ongeluk konden we als VIP naar binnen. #zovoorbereid

Deze week kreeg ik alleen wel een berichtje van een van mijn kleine leerlingen waarin ze vroeg waarin ik nu èindelijk eens terug kwam, dus ik denk dat het tijd wordt. 
Morgen dus waarschijnlijk meteen voor de klas. 🤩🤣

​ #timeflies

Nu stijgen we weer op en over een uurtje staat onze vier voetjes weer op Nederlandse bodem. 
We hebben genoten. Jullie hopelijk ook!

你们好！Hey hey! 

Het is 06:16 en we zitten op het treinstation van Kunming te wachten op de trein naar Lijiang.
Sinds de laatste post in Hangzhou zijn we in Kunming en Yuanyang (rijstterrassen!) geweest. 
😄
De laatste dagen in Hangzhou hebben we Coco helaas niet meer kunnen zien. De rituelen rondom de begrafenis van haar opa duurde langer dan verwacht en dus ook haar verjaardag heeft ze in het dorp moeten vieren.
Meer dan een paar foto’s en een felicitatie hebben we dus niet kunnen delen. Balen! 😞

Gelukkig is de zeemeerminnenstaart die ik in november gaf nog steeds nummer #1 en heb ik dus toch een beetje blijdschap kunnen brengen. Yes!
De overgebleven dagen in Hangzhou vulden we dus met het bezoeken van de West Lake en een soort VAN GOGH X CHINESE MINDS expositie. Geweldig voor de gram, ofzo. 
Zo vreemd als het klinkt was het ook. 🤣

Hierna namen we het vliegtuig naar Kunming, waar we een soort real-life AliExpress mall tegenkwamen. 5 verdiepingen, 3000 winkels, allemaal troep. 
Ongelofelijk. Je snapt natuurlijk we hoe lang we ons hier konden vermaken, heeeeel lang. 🤔🤯😩🤩
We maakten een 10-uur durende busreis naar Yuanyang om de rijstterrassen te zien en even terug te gaan naar een tijd van middeleeuwse toiletten (lees meekijken met de buren en alles zien langskomen en stromen.. mmmm!).

Weer een ervaring. Inclusief bouwval-hotel en heel veel plastic afval langs de prachtige velden. 
De mensen hier dragen nog de traditionele Hani kleding, die aan de andere kant al in museums hangt. Zo dubbel, zo bijzonder. 👘

Na opnieuw een lange busreis (dit maal met 36 keelschrapende, boerende, spugende -in het gangpad en op stoelen-, overgevende en navelpoerende dorpse Chinezen) kwamen we in Kunming aan en konden we weer even adem halen. 
Ik houd van de stad! Echt. 😍

Als traktatie voor het overleven en om gewoon even te vieren dat we hier zijn aten we typisch Chinese gerechten als hond, drakenfruit dumplings met gans en zwarte zwanen. 😉
Na nog een stukje ontdekken van Kunming moesten we wel terug naar onze airbnb om te slapen, zodat we vanmorgen om 04:30 de taxi konden nemen naar het station. 
​
Inmiddels heb ik dit bericht al 3 keer opnieuw geschreven en laat de VPN het niet toe om meer foto’s te delen, hoop dat jullie hier deze keer dus extra blij mee zijn 🥰🤪
China blijft me al 3 jaar lang iedere dag verbazen, dat is toch bizar! 🤹🏼‍♀️

早上好！Goodmorning! Goedemorgen! 

Hebben jullie nog gegoogled naar ‘Zhangjiajie’, de plaats waar we na Beijing heen gingen? 
Dan zag je vast foto’s gelijk aan degene hieronder... zo magisch! 
Grote hangende bergen als in Avatar. 

We namen de 11 km lange kabelbaan omhoog om in een wereld boven de wolken te komen. Houten en glazen bruggen boven het klif...
Maar! Natuurlijk is de glazen brug afgesloten en kom je hierachter op het moment dat je bij de start daarvan aankomt. 

Dag 2, gebied 2, zelfde verhaal. Altijd fijn al die informatie die ze geven bij het aanschaffen van de tickets BENEDEN.
Maar die gammele houten bruggen kilometers boven de stad en de bergen zijn wel eng genoeg hoor.. maar dat uitzicht.... 

ZO ONGELOFELIJK! 😍✨
🚡🏞
Na Zhangjiajie was het tijd voor een aantal dagen Shanghai. 
Heel wat chiquer, natuurlijk. Maar we konden dagen slenteren voor alle winkels en restaurantjes. Bezochten de school en gingen uit eten en dansen met oude bekenden.

Gisteren namen we de hogesnelheidstrein naar Hangzhou, waar we gisteren uit eten zijn geweest met de moeder van Coco. 🥰
Coco’s opa is gisteren overleden, dus zij zijn naar het dorp waar hij woont toe om dagen lang rituelen uit te voeren.. Hoogstwaarschijnlijk missen we elkaar dus net. 
Zaterdag is het haar verjaardag, dus wie weet lukt het nog... 🤞🏻
​
We gaan ons nu klaar maken voor de dag. Zin in!

Hi! Hallo! 你好！

Vanuit een zonnig en strakblauw Beijing een berichtje van mij. 
Het laatste dat ik deelde ging over het weekend in Almere waar we oplossingen zochten voor het lerarentekort. Ontzettend interessant en onze ideeën liggen klaar om verder uitgewerkt te worden. Achter de schermen wordt hier dan ook al hard aan gewerkt. Hoera! 🥳

Hierachteraan volgden nog een aantal meet-ups en dagen voor de klas vertellend over China. 
Maaaaar! Nu zijn we hier ook echt. 
De twee volle dagen in Beijing zijn voorbij, maar we hebben ondanks de strijd tegen de jetlag alweer niet normaal veel gezien, gewandeld en gegeten. Haha! 

In Beijing hadden we een prachtig hostel op een te gekke locatie. Zo naast de Subway en in de buurt van alles wat er ‘s avonds te beleven is in Sanlitun. Waaronder een avond lang aan Nederlandse studenten van EuroCollege vertellen waarom zaken doen in China dè toekomst is. 

Op dit moment zitten we op de AirPort te wachten voor onze vlucht naar Zhangjiajie. 
Als alles loopt zoals verwacht (tot nu toe gaat alles echt tè soepel *klop klop*) dan haalt onze airbnb host ons daar van het vliegveld en brengt hij ons naar onze airbnb. 
Zoveel zin in! In Zhangjiajie gaan we glazen bruggen overwinnen terwijl we uitkijken over de ‘avatar’- mountains. 
​
Google maar. Dat lukt jullie beter dan ons hier

三月见！Tot in maart! 

Dat was het dan weer. 
Er even 4 weken ’tussenuit’.

Een kleine week in Beijing, een belachelijk snel weekend in Hangzhou. 
Twee weken mijn Chinees bijspijkeren in Shanghai, een bijbaan als Social media manager voor EF Shanghai aannemen. (Ja! Tijd is overal) en de laatste dagen weer in Beijing doorbrengen. 

Ik zit alweer in de AirPort express om zo mijn vlucht richting Kiev te nemen, waar ik overstap naar Amsterdam.
Zo blij en dankbaar ben ik, dat ik weer even in mijn Beijing kon zijn en weer even China kon proeven (incl. pollution). 

De laatste dagen in Beijing heb ik vooral gevuld met wandelen door voor mij bekende buurten, eten wat ik gemist heb, Chinees praten, lunchafspraken en zelfs een interview vol toekomstplannen. 🤩

In maart kom ik terug en neem ik Sorella mee. We gaan zien waar die reis ons gaat brengen. 🐉😍
Tot die tijd heb ik in ieder geval nog een hoop illustraties te maken, zal ik veel dagen voor de klas staan en is de grote evenementenperiode aangebroken. 
​
Vervelen? Dat nooit!

你们好！Hallo allemaal! 

Ik weet niet eens meer waar ik moet starten. Zoveel verhalen verder en iedere keer weer zoveel meegemaakt en zoveel mensen ontmoet.

De afgelopen 2 weken was ik in Shanghai. Meer verhalen had ik willen schrijven, maar tijdsgebrek was een ding. Iets groots zelfs.

Iedere dag zat vol; school, Chinees-veel-huiswerk, uit eten gaan, metrotochten, de toerist uithangen en illustreren. 
De illustraties via Larissa Loman.nl gaan namelijk gewoon door, dus slapen maakt tijd voor illustraties. 🤷🏼‍♀️🤩
Shanghai is werkelijk een wonder. Het toppunt van hoe het westen en het oosten kunnen blenden, maar waar de verschillen in het straatbeeld te zien blijven. 

De nieuwe EF school zit in hartje Shanghai. Rondom People’s Square vind je dan ook veel restaurants, bubble tea shops, koffietentjes, musea en een marriage market. 
Ouders die niet meer kunnen wachten gaan in het weekend daarheen en plakken een soort ‘CV’ op een paraplu. Vervolgens is het een kwestie van de andere paraplu’s checken en een afspraak plannen voor je zoon of dochter. Easy. Toch? 

Verder zagen we dagen vol regen, maar vooral veel dagen vol zonneschijn waarin we konden genieten van prachtige plekken zoals 田子坊（Tianzifang), 静安寺 (Jing an Tempel) en de 105e verdieping van de Shanghai tower. 
Mijn favoriet 😍

Waar ik vooral naar uitkeek waren de rooftops en de kleine mensen en lichtjes die je vanaf dat punt kon bekijken. Die kans heb ik hier zo vaak gekregen en gepakt, dus voor mij is het hier geslaagd. 
​
Lieve mensen, veel geleerd, indrukwekkende locaties en heerlijk eten. Kan het nog beter? 
Happy me! Nu terug naar Beijing

Ook de dagen in Hangzhou zijn haast weer voorbij. Ik reis zometeen naar het station en vanaf daar beginnen mijn twee weken in Shanghai .
Zoals jullie hebben kunnen lezen ben ik vooral verbaasd. 

Verbaasd over hoe de gang van zaken hier is, verbaasd over het verschil tussen wat wij in het westen ‘normaal’ vinden en wat hier normaal is. 

2 dagen met Coco en haar familie deden me weer helemaal het gevoel krijgen wat ik aan het einde van mijn 35 dagen vlog had. 

De shock die ik heb als ik denk aan de hoeveelheid huiswerk op je 7e, laat staan je 15e -zoals Coco haar zus- kan ik gewoon niet zo goed verwerken. 

Ik heb een soort plaatsvervangende schaamte/ medeleven die hier niet nodig is, of zelfs niet gesnapt wordt. Het is gewoon zo.

Vrijdag eindigde met pianoles en urenlange tekenlessen. Gewoon extern. 
Snel onderweg wordt er een zoet broodje of 2 gekocht en na nog een paar koekjes is het goed genoeg om Coco te laten slapen. 😕
😱
De volgende dag is het weer een gedoe aan tafel omdat er ‘niet genoeg’ gegeten wordt. 
Nou ik kan je vertellen... als ik dat in Nederland alleen al zie ‘s ochtends zit ik al vol. Zóveel eten. Fijn natuurlijk maar met een Nederlands oog kan ik de gang van zaken gewoon niet zo goed snappen wanneer iets hier goed is en wanneer niet. (Denk aan dat zoete broodjes diner)

Zaterdag ochtend bezochten we het park bij de witte pagode, prachtig! 
Treintjes kijken, in treintjes zitten, in een trein eten. Het was er allemaal. 
Bij thuiskomst was het natuurlijk alweer tijd voor huiswerk. Je zit inmiddels in groep 4. 

Na 2,5 uur met huiswerk te helpen (pauze zat er niet in) had Coco 3 van de 6 opdrachten af. 💔
Ik besloot koffie te gaan drinken als ontsnapping en me even druk te maken over iets wat ik toch niet kan veranderen. 

Toen ik 1,5 uur later terug kwam was ze net begonnen aan opdracht 5. 
Ongelofelijk.
 
Na het eten ging ze verder met haar huiswerk... ik vraag me af hoe laat het geworden is. 
De moeder nodigde mij namelijk uit om mee te gaan naar kantoor. 

Het is 11.11, dat betekent MEGA uitverkoop op Alibaba, waar zij en grote webshop beheren. 
We keken een soort songfestival, met kippenvel oproepend playback gedoe. Ik kon er wel om lachen. Mijn jetlag wat minder.... haha 

Om 2 uur ‘s nachts was het afgelopen en reden we een uur terug naar de stad.
Vanmorgen rond 8:30 was ik uitgecheckt en al ready om te vertrekken, want vanmiddag gaat mijn trein.
Klaar om gedag te zeggen tegen de familie en nog even langs de opslagplaats van het bedrijf te gaan.

💥 PLOTTWIST 💥

We reden in een keer door naar de opslagplaats en zijn inmiddels al 5 uur hier. 
Geen iPad bij de hand om verder te illustreren en in ieder geval internet-loos dus mail wegwerken zit er ook niet in. 
Het is wederom genieten met soms een roggel/ spuug geluid en veel getrek aan plakband en dozen. 
Het blijft heel bijzonder... 

Dan maar geen gedag zeggen? 🤷🏼‍♀️🙄
Nu maar hopen dat we een beetje op tijd weg zijn, want als het aan mij lag was ik al een uur geleden in de auto gestapt om op tijd terug te rijden.... 
​😰
Zennnnnnn Laris ZEN 🧘🏼‍♀️

你好！Hallo!

Inmiddels heb ik Beijing alweer verlaten en ben ik al 2 dagen in Hangzhou. 
De 6 dagen dat ik in Beijing was zat ik in een wat matig hotel, maar naar Chinese standaarden blijkbaar ‘prima’. 
Overal wordt hier gewoon nog binnen gerookt en dat was daar in het hotel, maar ook hier in Hangzhou, heel erg te merken. 🤦🏼‍♀️
Maar een ‘warm’ welkom was het in ieder geval. 

Dit vergat ik helemaal door de eerste dag een heleboel herinneringen op te halen. 
Zo bezocht ik mijn oude school, maar omdat deze nu verhuist is naar Shanghai mocht ik toch ècht niet naar binnen. Jammer!
Ik maakte het goed voor mezelf door een Jianbing 煎饼 te halen, zoals de traditie was.❤️
Daarna werd het een echt ‘tripje down memory lane’ door de residentie waar we woonden te bezoeken, en omdat de WiFi gelijk verbond was het helemaal weer goed. 😍🤣🎉

Die middag ging ik met mijn Chinese juf uit eten bij haar favoriete restaurant een paar metrostations verderop. Zo fijn dat het ook voor hen weekend was!
Natuurlijk ken ik Beijing nu wel echt te goed om weer naar de verboden stad, het plein van de hemelse vrede of de Chinese muur te gaan... 

In plaats daarvan besloot ik te gaan wandelen door de oude hutongs en me te verbazen over hoeveel de stad is veranderd in de afgelopen jaren. Veel is opeens zo strak en netjes!
Al breek je nogsteeds je benen over dat asfalt 🙄.... gelukkig

Wat ik hiervan moet denken weet ik gewoon niet zo goed. Maar ach, ze maken zich in ieder geval alweer klaar voor de Olympische spelen in 2022. Dat is aardig te merken! 🤣

Ook volgde ik twee dagen workshops in Chinese kalligrafie en stempels hakken uit steen. De tweede dag heb ik zelfs ‘gekregen’ in ruil voor een illustratie. 🍀
Na dit alles bracht de hogesnelheidstrein mij naar Hangzhou. Hier ben ik nu om Coco weer te zien en alles her te beleven...
​
Je raadt nooit hoe mijn dag er gisteren uitzag:
... ophalen van school, naar piano les brengen, ophalen, naar tekenles brengen... ophalen, slapen. 🤦🏼‍♀️🤣
Veel verandert met de tijd, maar misschien blijft zelfs nog meer hetzelfde.

Had ik al gezegd dat het leven te snel gaat? 

Waar ik laatst nog typte: ‘Het is al bijna december!’, is het nu al december.
En daartussen in is alweer meer gebeurd dan ik zou denken. 

In de trein vanuit Sittard naar Amsterdam (straks nog 2 keer overstappen) typ ik dit berichtje. 
Nèt terug uit Maasmechelen waar ik bij Charlotte logeerde. 
Al weken verheugde ik me op ons jaarlijkse China-light uitje naar de ZOO in Antwerpen. Waar ik zelfs met pijnlijk voetje 0% spijt van heb. 

🏮🎏⛩ Zo kitchy, zo tof! 

Over pijnlijk voetje gesproken, tja. Een kopje thee inschenken ging even fout na een lange werkdag en ik bezorgde mijzelf een tweede á derdegraads brandwond. Heftiger dan ik dacht, maar de tijd zal hem helen. Komt helemaal goed! 

Yaroosje wordt met de dag knapper en schattiger en probeert met 10 weken zowaar al terug te praten. Hoe dan! 

Ze is ook wel de grootste reden dat ik m’n China-plannen stiekem uit blijf stellen... Haha. 🌷
Over China-plannen gesproken; het etentje met Stephan (directeur van EF Shanghai) was zo tof, gezellig en inspirerend. Én natuurlijk waren de taartjes en koffie’s niet minder belangrijk. 
I Love it!  ☕️❤️

Ondertussen moet ik snel tijd vinden en beginnen met het maken van een portfolio vol tekeningen en andere werken.. Om zo in 2018 dichter bij mijn HSK 6 te komen door in China kunstlessen en workshops te geven. 
Who knows. Zou zo tof zijn! 

Die tijd zoek ik tussen het herstellen van m’n voetje, een paar mobiele escaperooms, een hoop winter-feesten, wat stadsspellen en de laatste Sint-voorbereidingen in. 
Piece of cake! 🍰🍫

De trein halen is lastiger. Kijken of dat gaat lukken. Kus! 
(Morgen dus Sint-surprises, zin in!!)