Hangzhou, re-meeting Coco

Ook de dagen in Hangzhou zijn haast weer voorbij. Ik reis zometeen naar het station en vanaf daar beginnen mijn twee weken in Shanghai .
Zoals jullie hebben kunnen lezen ben ik vooral verbaasd. 

Verbaasd over hoe de gang van zaken hier is, verbaasd over het verschil tussen wat wij in het westen ‘normaal’ vinden en wat hier normaal is. 

2 dagen met Coco en haar familie deden me weer helemaal het gevoel krijgen wat ik aan het einde van mijn 35 dagen vlog had. 

De shock die ik heb als ik denk aan de hoeveelheid huiswerk op je 7e, laat staan je 15e -zoals Coco haar zus- kan ik gewoon niet zo goed verwerken. 

Ik heb een soort plaatsvervangende schaamte/ medeleven die hier niet nodig is, of zelfs niet gesnapt wordt. Het is gewoon zo.

Vrijdag eindigde met pianoles en urenlange tekenlessen. Gewoon extern. 
Snel onderweg wordt er een zoet broodje of 2 gekocht en na nog een paar koekjes is het goed genoeg om Coco te laten slapen. 😕
😱
De volgende dag is het weer een gedoe aan tafel omdat er ‘niet genoeg’ gegeten wordt. 
Nou ik kan je vertellen... als ik dat in Nederland alleen al zie ‘s ochtends zit ik al vol. Zóveel eten. Fijn natuurlijk maar met een Nederlands oog kan ik de gang van zaken gewoon niet zo goed snappen wanneer iets hier goed is en wanneer niet. (Denk aan dat zoete broodjes diner)

Zaterdag ochtend bezochten we het park bij de witte pagode, prachtig! 
Treintjes kijken, in treintjes zitten, in een trein eten. Het was er allemaal. 
Bij thuiskomst was het natuurlijk alweer tijd voor huiswerk. Je zit inmiddels in groep 4. 

Na 2,5 uur met huiswerk te helpen (pauze zat er niet in) had Coco 3 van de 6 opdrachten af. 💔
Ik besloot koffie te gaan drinken als ontsnapping en me even druk te maken over iets wat ik toch niet kan veranderen. 

Toen ik 1,5 uur later terug kwam was ze net begonnen aan opdracht 5. 
Ongelofelijk.
 
Na het eten ging ze verder met haar huiswerk... ik vraag me af hoe laat het geworden is. 
De moeder nodigde mij namelijk uit om mee te gaan naar kantoor. 

Het is 11.11, dat betekent MEGA uitverkoop op Alibaba, waar zij en grote webshop beheren. 
We keken een soort songfestival, met kippenvel oproepend playback gedoe. Ik kon er wel om lachen. Mijn jetlag wat minder.... haha 

Om 2 uur ‘s nachts was het afgelopen en reden we een uur terug naar de stad.
Vanmorgen rond 8:30 was ik uitgecheckt en al ready om te vertrekken, want vanmiddag gaat mijn trein.
Klaar om gedag te zeggen tegen de familie en nog even langs de opslagplaats van het bedrijf te gaan.

💥 PLOTTWIST 💥

We reden in een keer door naar de opslagplaats en zijn inmiddels al 5 uur hier. 
Geen iPad bij de hand om verder te illustreren en in ieder geval internet-loos dus mail wegwerken zit er ook niet in. 
Het is wederom genieten met soms een roggel/ spuug geluid en veel getrek aan plakband en dozen. 
Het blijft heel bijzonder... 

Dan maar geen gedag zeggen? 🤷🏼‍♀️🙄
Nu maar hopen dat we een beetje op tijd weg zijn, want als het aan mij lag was ik al een uur geleden in de auto gestapt om op tijd terug te rijden.... 
​😰
Zennnnnnn Laris ZEN 🧘🏼‍♀️