​Deze week zijn de scholen weer begonnen. Ik vond en vind het bizar. Afgelopen maandag was de eerste dag en toen ik in de auto zat richting het schoolgebouw voelde het alsof ik iets aan het doen was wat nog niet mocht. Iets wat niet goed was om te doen.
Gisteren schreef ik over de dag die ik het tofst vind: de ‘op-een-na-laatste dag’. Vandaag gaat het over ‘de eerste dag’. Want de ‘eerste dag’ na de lockdown komt (of het nu nog jaren duurt of niet) voor iedereen steeds dichterbij. De scholen trappen af!
De eerste dag is zo een dag vol emoties. Verwachtingen, hoop, angst, blijdschap en wat al niet meer. Gemixte gevoelens: misschien keek je wel dagen uit naar deze vakantie of reis en is hij nu hier... hoera! Misschien is dit wel de eerste dag dat je zonder hem/ haar verder moet... Is het de eerste werkdag bij je droombaan... is het de eerste dag als papa/ mama of dat je kleintje naar school moet.
Zoveel voorbeelden zijn nog te noemen, maar je snapt hem.
De eerste dag brengt een herinnering, een gevoel, maar ook een emotie met zich mee. Je weet precies met wie je was, waar je was, wat je gevoel was. Misschien weet je zelfs wat je aan had èn waarom. Het is een verandering van wat je ‘gewend’ was.
Het is goed om ‘gewenning’ te breken. Het geeft nieuwe blikken en showt durf.
De afgelopen jaren maakte ik naast veel ‘op-een-na-laatste’ - ook veel ‘eerste’ dagen mee.
Mijn eerste dag in Beijing (2016) was gestoord. Het was -20 graden bij aankomst in de stad en mijn koffer voor de aankomende maanden was niet in het vliegtuig gedaan. Toen ik dat besefte, na een half uur te lang bij te band te hebben staan wachten moest ik met zero Chinees die koffer in Beijing zien te krijgen. Zo snel mogelijk. Google, whatsapp en Facebook waren geblokkeerd en zonder VPN kon ik de KLM dan ook niet bereiken. Ondertussen ging m’n telefoon over. De hostvader: ‘你在哪儿？我在这里等你!’...
Ja, zo klonk het voor mij ook. Gestoord.
- een week later was de tas toch terecht en werd hij zelfs bij mijn hostfamilie afgeleverd - De Chinese karakters die ik als ‘adres’ getekend had bij de receptie icm wat gewuif met mijn handjes hadden het uiteindelijk opgelost. Maar die eerste dag stond m’n gevoel hierover bijna op hopeless.
Mijn tweede keer Beijing was heel anders. De taal was me veel meer ‘eigen’ en ik kon me zelfs bijna zonder hulp redden. Ik wist mijn weg te vinden in de stad en mijn gevoel was alleen maar: YES! YES! Dit is mijn plek!
Voor de keren in 2018 en 2019 gold precies hetzelfde. Dat gevoel was geweldig. Zo gelukkig om daar te zijn.
Hangzhou 2017 en Taiwan 2018 gingen via een organisatie. Dus de verwachting stond dat die eerste dag ‘goed’ zou gaan. Maar nátuurlijk ging het beide keren tegen mijn verwachting in... Juist dat maakte het tof. Haha.
Naar Hangzhou kon ik niet in een keer vliegen, want in Nederland was er geen mogelijkheid om direct een visum te krijgen voor een lange tijd in China. De oplossing was dus vliegen naar Guangzhou, daar 3 dagen blijven en mijn paspoort en andere documenten achterlaten bij de Chinese staat. Met een A4-kopietje en een China-style pasfoto moest ik het die eerste dag dus doen. Ook de binnenlandse vlucht maakten we daarmee, zó onwennig? Zou ik m’n paspoort wel weer krijgen? Kom ik hier wel weer weg? M’n hoofd tolde als een gek.
Taiwan was opnieuw een geval apart. Op de AirPort van Taipei werd ik opgewacht door een student van de organisatie. Ik had haar nog nooit gezien en wist dus ook niet dat zij er voor mij zou zijn. Maar cuteness overload: Ze had een iPad met mijn naam en kwam blijer dan blij aanrennen toen ik uit die poortjes kwam. Ze herkende me van de foto. LARISSA!!! Ze had een bubble tea voor mij meegenomen en een ticket voor een bus.
Verwachting was een auto, van A naar B. Realiteit was een bus van A naar.... (7 uur later/ pikkedonker...) een wildvreemde auto met een onbekende chauffeuse. De bergen in. Daar kwam ik 3 uur (!) later aan bij een kamer die voor het komende halfjaar ‘de mijne’ zou zijn. Mijn B.
(Die onbekende chauffeuse werd uiteindelijk een goede vriendin en collega, dus niet gillen x)
De andere keren dat ik echt ‘op reis’ ging - lees iedere 3-8 dagen naar een andere plek ipv 3-8 maanden op 1 nieuwe plek - was er dus ook iedere 3-8 dagen weer een ‘eerste dag’.
“Oh wauw, het is hier prachtig! WAAR IS DE AIRBNB? Hoe kom ik daar? Bah, wat is dit? Omg... zo tof! Huh en dan?”
Een eerste keer voldoet soms aan je verwachtingen en soms niet. Is soms geweldig en soms gewoon bah. Soms is het een warm bad en soms een koude douche. Het komt erop neer dat je zal moeten roeien met de riemen die je hebt, alles komt op zijn pootjes terecht en de tijd zal het je leren, als je doet wat je hart en brein je ingeven. Dat weet je toch? Maar blijf vragen stellen aan jezelf, gaat alles zoals jij wil in deze situatie en moet dat zo blijven? Ja? Houden zo! Nee? Doe er wat aan dan!
- maar voor nu note aan alle collega’s en kids: 1,5e meter van mij vandaan blijven, laterzzz -

​Ik kijk uit naar de op-een-na-laatste quarantaine dag.
Hoezo niet de laatste? Ben ik het niet zat? Ik zal het je vertellen.
De afgelopen 4 jaar ben ik veel alleen op reis geweest.
In 2016 maakte ik eindelijk mijn droom waar en ging Chinees studeren in Beijing. Dat jaar reisde ik 2 keer op en neer naar China, dus was er ook 2 keer die op-een-na-laatste dag.
In 2017 reisde ik door Zuid-Oost Azie en woonde ik in Hangzhou. Ik gaf les op een basisschool in Cambodja en China en woonde als au-pair bij 2 Chinese families.
In 2018 gaf ik les in Taiwan en maakte ik in mijn eentje een rondreis door China, net als begin 2019. Die keer alleen samen met Sorella. Aan het einde van dat jaar bezocht ik met Jantien op de valreep ook nog Korea.
Als je alleen (of met z'n tweeën) reist naar een land waar je niets of weinig kent dan moet je altijd even in komen... De eerste dagen van de lockdown had ik precies hetzelfde.
Natuurlijk voelt het een positiever in eerste instantie dan het ander, maar het is dat 'wennen' waar je even doorheen moet.
Al mijn reizen alleen hadden mega-ups en vaak ook mega-downs. Maar daar vertel ik in een andere keer over...
Voor nu heb ik het over die 'op-een-na-laatste dag' - mijn allerlievelings.
Waarom niet de eerste, de 15e of de laatste dag?
Omdat dat dagen van wennen, zoeken of juist afscheid nemen zijn.
De 'op-een-na-laatste dag' is nog niet de dag dat je wegvliegt, maar de dag waar je alle highlights in je hoofd of zelfs in het echt, nog eens nagaat.
Die dag dat je dat ene gerecht kunt eten in het restaurant dat je sowieso gaat missen, die jurk die je zag en niet meer kunt vergeten nog net op tijd kunt aanschaffen... bij die toffe boutique... In dat ene straatje... waar je al die weken doorheen liep alsof het je woonkamer was. Maar vooral datgene dat de afgelopen tijd 'normaal' is geworden, maar je daarna nooit meer kunt herhalen, nog een laatste keer doen.
Ik zet de mijne voor jou (en mijzelf) even op een rijtje. Mijn lievelingsherinneringen - kijken of ik het droog houd. (Spoiler: drooghouden is niet gelukt tijdens het foto’s uitzoeken)
Uiteindelijk gaat het om het herbeleven en overdenken van de afgelopen dagen met herinneringen, ‘het normale’ en de mensen. Alles wat je na die periode niet meer over kunt doen.
Ook in een periode als deze gebeurt veel pijnlijks, maar ook veel goeds. Inzichten en vrije tijd die/dat je in andere tijden niet meer mee zult maken. Al is het met minder mensen of wil je dat het liever niet ‘normaal’ gaat voelen… geniet gewoon echt van al het kleine, uiteindelijk ga je ook hier vast iets van missen en dat merk je pas op de op-een-na-laatste quarantaine dag.
Maar ook die op-een-na-laatste dag maakt het verschil. Hoe heb je die periode ervaren en wat staat er op je te wachten na die dag? Blijf vragen stellen, kijk naar al het moois en geniet

Hallo!
​
Vandaag sta ik even niet voor de klas en heb ik de hele dag de tijd om illustraties af te maken en lijstjes af te werken. Ook eens heerlijk.
Op mijn verjaardag 19 oktober liet ik jullie het prachtige uitzicht vanaf de Seoul tower zien, zo tof! ... Maar daarna werd het alleen maar toffer.
We verhuisden onszelf en de koffers van het Chique hotel naar een oké en schone kamer in Hongdae, een knus en bruisend deel van Seoul.
Er stond nog van alles op de planning, dus er was geen tijd te verliezen.
Een gigantische bibliotheek... een typisch Koreaanse oud dorpje, Korean bbq, instagrammable koffietentjes, shoppen, Koreaanse SPA dag (uhm!), verdwalen, het Gangnam style-beeld spotten, levende octopus eten en de Lotte tower op.
De Lotte tower was nòg hoger en het uitzicht onwerkelijk. Daarbovenop lijkt alles opeens niets te zijn... snap je?
Terug in Nederland was er geen tijd om m’n jetlag in te zien. Verjaar- en werkdagen zeiden al direct gedag. Dus hoppa! Aan de bak.
Wel vond ik tijd om alles op een rijtje te gaan zetten. Ik gooide 9 vuilniszakken aan spullen weg of bracht het naar de kringloop... zó fijn.
Ik vond inspiratie en ik kan niet meer stoppen met schrijven en creëeren... precies de staat waar ik altijd in wil zijn.

안녕하세요！ Hallo! 
Wachtend op onze Koreaanse ‘thuisbezorgd’ in het bubbelbad van ons ‘chique-de-la-la’ hotel typ ik dit berichtje. 
Gisteren was ik jarig en dat is veel mensen niet ontgaan, hoera! 🥳
Dankjulliewel voor alle felicitaties en het hebben van een geweldige dag is dan ook zeker gelukt, hier in Seoul.. 🇰🇷🥢
Om twaalf uur ‘s nachts vierden we het met allemaal ‘nieuwe vrienden’ in een club hier en overdag hadden we het prachtigste uitzicht in tijden vanuit de Seoul tower. 
Ook kon ik nog even m’n jeugd herleven in de Hello Kitty wereld eronder, die hoorde in ons combinatie ticket.. 😎
Vandaag bezochten we een soortgelijke ‘instagrammable’ wereld vol met poppen en ‘cute’ kamers in een buurt vol buitenlanders 🙃. 
De eerste dagen daarentegen gingen we voor de Asian experience in het ‘Loyal Palace’. Iedereen loopt daar in de traditionele Koreaanse jurken rond zodat ze online kunnen pronken met hoe cultured ze zijn. Lol, haha 
De nachtmarkten laten me Taiwan herleven, maar wat een land is Zuid-Korea zelf! 😳😍
Allerlei hightlights van Azie en Europa combined en de mensen zijn ontzettend aardig. I love it 🥰!
En dat na een periode vol vernieuwing, verjaardagen en een reisje naar Londen tussendoor. 🙃
Er staat nog veel op de Korea-planning en daarnaast maken we het allemaal wel mee... want dat is natuurlijk het àllerleukste! 
Jullie horen het wel 😉

Hallo daar internet! Zonder VPN! #welkomterug

We zijn net geland op Zürich AirPort en binnen enkele minuten zitten we alweer in het vliegtuig richting Amsterdam. 

Deze maand in China was weer verbazingwekkend en omdat jullie over haast alles al op de hoogte waren ga ik m’n verhaal gewoon verder waar we gestopt waren: van Lijiang naar Kunming! 💮
Aangekomen in Kunming hadden we namelijk een airbnb-wissel en zaten we pàl naast een mall. Dat betekent: (eindelijk) Na 23:00 nog buiten wandelen > gedoe met metro’s. Yes!!

We konden het niet laten om nogmaals de Ali-express mall een bezoekje te brengen. Ik durf te wedden dat we zelfs na twee halve dagen nogsteeds niet een derde hebben gezien. #insane

Natuurlijk gingen we ook echt even de stad in, aten muizen en kwasten mèt verf en de metro bracht ons van hot naar her.
Toen was het tijd om terug te vliegen naar Beijing, waar we nog haast een week hadden aan tijd. 
Hapjes hier, drankjes daar, de afwisseling tussen luxe Peking eend en noodles op een straathoek of zelfs òp straat maakt het zo speels. We bezochten de hutongs (oude straatjes), maar ook het westers stadscentrum. Aten Japans, Koreaans en heel veel Chinees. 🥑🍍🥓🥗🥘
🍲🍜
Het verjaardagsfeestje van Tjalie haalde weer even Holland naar boven. Kers op de taart was het westerse eten, maar vooral de gezelligheid. Hoera! 🤹🏼‍♀️

Naast het kauwen (haha) geeft Beijing gewoon de kans om echt uren rond te dwalen, hier en daar Chinees te praten - en me mateloos te irriteren aan dat ze perse hun Engels willen gebruiken - maar ook om gewoon alleen maar verwonderd om me heen te staren naar wat er allemaal gebeurt en wat er allemaal gezegd wordt. 🤯🤔😍

We hadden zelfs geluk met de China Fashion week die we konden bezoeken deze week, per ongeluk konden we als VIP naar binnen. #zovoorbereid

Deze week kreeg ik alleen wel een berichtje van een van mijn kleine leerlingen waarin ze vroeg waarin ik nu èindelijk eens terug kwam, dus ik denk dat het tijd wordt. 
Morgen dus waarschijnlijk meteen voor de klas. 🤩🤣

​ #timeflies

Nu stijgen we weer op en over een uurtje staat onze vier voetjes weer op Nederlandse bodem. 
We hebben genoten. Jullie hopelijk ook!

你们好！Hey hey! 

Het is 06:16 en we zitten op het treinstation van Kunming te wachten op de trein naar Lijiang.
Sinds de laatste post in Hangzhou zijn we in Kunming en Yuanyang (rijstterrassen!) geweest. 
😄
De laatste dagen in Hangzhou hebben we Coco helaas niet meer kunnen zien. De rituelen rondom de begrafenis van haar opa duurde langer dan verwacht en dus ook haar verjaardag heeft ze in het dorp moeten vieren.
Meer dan een paar foto’s en een felicitatie hebben we dus niet kunnen delen. Balen! 😞

Gelukkig is de zeemeerminnenstaart die ik in november gaf nog steeds nummer #1 en heb ik dus toch een beetje blijdschap kunnen brengen. Yes!
De overgebleven dagen in Hangzhou vulden we dus met het bezoeken van de West Lake en een soort VAN GOGH X CHINESE MINDS expositie. Geweldig voor de gram, ofzo. 
Zo vreemd als het klinkt was het ook. 🤣

Hierna namen we het vliegtuig naar Kunming, waar we een soort real-life AliExpress mall tegenkwamen. 5 verdiepingen, 3000 winkels, allemaal troep. 
Ongelofelijk. Je snapt natuurlijk we hoe lang we ons hier konden vermaken, heeeeel lang. 🤔🤯😩🤩
We maakten een 10-uur durende busreis naar Yuanyang om de rijstterrassen te zien en even terug te gaan naar een tijd van middeleeuwse toiletten (lees meekijken met de buren en alles zien langskomen en stromen.. mmmm!).

Weer een ervaring. Inclusief bouwval-hotel en heel veel plastic afval langs de prachtige velden. 
De mensen hier dragen nog de traditionele Hani kleding, die aan de andere kant al in museums hangt. Zo dubbel, zo bijzonder. 👘

Na opnieuw een lange busreis (dit maal met 36 keelschrapende, boerende, spugende -in het gangpad en op stoelen-, overgevende en navelpoerende dorpse Chinezen) kwamen we in Kunming aan en konden we weer even adem halen. 
Ik houd van de stad! Echt. 😍

Als traktatie voor het overleven en om gewoon even te vieren dat we hier zijn aten we typisch Chinese gerechten als hond, drakenfruit dumplings met gans en zwarte zwanen. 😉
Na nog een stukje ontdekken van Kunming moesten we wel terug naar onze airbnb om te slapen, zodat we vanmorgen om 04:30 de taxi konden nemen naar het station. 
​
Inmiddels heb ik dit bericht al 3 keer opnieuw geschreven en laat de VPN het niet toe om meer foto’s te delen, hoop dat jullie hier deze keer dus extra blij mee zijn 🥰🤪
China blijft me al 3 jaar lang iedere dag verbazen, dat is toch bizar! 🤹🏼‍♀️

早上好！Goodmorning! Goedemorgen! 

Hebben jullie nog gegoogled naar ‘Zhangjiajie’, de plaats waar we na Beijing heen gingen? 
Dan zag je vast foto’s gelijk aan degene hieronder... zo magisch! 
Grote hangende bergen als in Avatar. 

We namen de 11 km lange kabelbaan omhoog om in een wereld boven de wolken te komen. Houten en glazen bruggen boven het klif...
Maar! Natuurlijk is de glazen brug afgesloten en kom je hierachter op het moment dat je bij de start daarvan aankomt. 

Dag 2, gebied 2, zelfde verhaal. Altijd fijn al die informatie die ze geven bij het aanschaffen van de tickets BENEDEN.
Maar die gammele houten bruggen kilometers boven de stad en de bergen zijn wel eng genoeg hoor.. maar dat uitzicht.... 

ZO ONGELOFELIJK! 😍✨
🚡🏞
Na Zhangjiajie was het tijd voor een aantal dagen Shanghai. 
Heel wat chiquer, natuurlijk. Maar we konden dagen slenteren voor alle winkels en restaurantjes. Bezochten de school en gingen uit eten en dansen met oude bekenden.

Gisteren namen we de hogesnelheidstrein naar Hangzhou, waar we gisteren uit eten zijn geweest met de moeder van Coco. 🥰
Coco’s opa is gisteren overleden, dus zij zijn naar het dorp waar hij woont toe om dagen lang rituelen uit te voeren.. Hoogstwaarschijnlijk missen we elkaar dus net. 
Zaterdag is het haar verjaardag, dus wie weet lukt het nog... 🤞🏻
​
We gaan ons nu klaar maken voor de dag. Zin in!

Hi! Hallo! 你好！

Vanuit een zonnig en strakblauw Beijing een berichtje van mij. 
Het laatste dat ik deelde ging over het weekend in Almere waar we oplossingen zochten voor het lerarentekort. Ontzettend interessant en onze ideeën liggen klaar om verder uitgewerkt te worden. Achter de schermen wordt hier dan ook al hard aan gewerkt. Hoera! 🥳

Hierachteraan volgden nog een aantal meet-ups en dagen voor de klas vertellend over China. 
Maaaaar! Nu zijn we hier ook echt. 
De twee volle dagen in Beijing zijn voorbij, maar we hebben ondanks de strijd tegen de jetlag alweer niet normaal veel gezien, gewandeld en gegeten. Haha! 

In Beijing hadden we een prachtig hostel op een te gekke locatie. Zo naast de Subway en in de buurt van alles wat er ‘s avonds te beleven is in Sanlitun. Waaronder een avond lang aan Nederlandse studenten van EuroCollege vertellen waarom zaken doen in China dè toekomst is. 

Op dit moment zitten we op de AirPort te wachten voor onze vlucht naar Zhangjiajie. 
Als alles loopt zoals verwacht (tot nu toe gaat alles echt tè soepel *klop klop*) dan haalt onze airbnb host ons daar van het vliegveld en brengt hij ons naar onze airbnb. 
Zoveel zin in! In Zhangjiajie gaan we glazen bruggen overwinnen terwijl we uitkijken over de ‘avatar’- mountains. 
​
Google maar. Dat lukt jullie beter dan ons hier

Hoera! Een feestdag. 🎉

Om te vieren dat het afgelopen half jaar in het teken stond van blije gezichtjes. Letterlijk èn figuurlijk.
@ LarissaTekent (Instagram) bestaat namelijk 155 dagen! 
281 costumized portretjes verder kan ik toch wel zeggen dat dit een heel groot succes is. 
#sorrynogtienwachtendenvoorje, maaaar! Aarzel niet en weet dat dit ècht een persoonlijk en leuk cadeautje is.🎁🎈
Over cadeautjes gesproken: Nog voor de kerst mochten we ons verjaardagscadeautje vervullen. Oma Joke neemt ons ieder jaar mee naar de kerstmarkt en Maastricht, dus dat was weer een prachtig dagje in december!  🎄✨
Een voorproefje voor nóg meer kerstmis in Tsjechië. Een witte kerst wel te verstaan, want wat was de sneeuw mooi om te skiën. 
Eventjes dan wel hoor, want al die kou laat me al gauw weer verlangen naar de jacuzzi #jekenthetwel 🙄
Na deze heerlijke dagen in het Oostblok, werkten we met z’n vijfjes op oud en nieuw, tijdens een feestje in Cafe Blauwe Pan . Hoe gezellig is dat dan! ✨🥂
En na een aantal events, een nieuw neefje 👶🏼en een feestje afgelopen weekend starten deze week ook weer de basisscholen... morgen weer voor mijn oude vertrouwde groep 1/2 op IJburg. 
​
Wellicht dat ik dan na ons HORECAVA bezoekje ‘s middags nog tijd heb om mijn wachtlijst weg te tekenen! 🍀🎨
Bestellen kan altijd he. Iets met ~reach me in the DM~ 🙄😉

三月见！Tot in maart! 

Dat was het dan weer. 
Er even 4 weken ’tussenuit’.

Een kleine week in Beijing, een belachelijk snel weekend in Hangzhou. 
Twee weken mijn Chinees bijspijkeren in Shanghai, een bijbaan als Social media manager voor EF Shanghai aannemen. (Ja! Tijd is overal) en de laatste dagen weer in Beijing doorbrengen. 

Ik zit alweer in de AirPort express om zo mijn vlucht richting Kiev te nemen, waar ik overstap naar Amsterdam.
Zo blij en dankbaar ben ik, dat ik weer even in mijn Beijing kon zijn en weer even China kon proeven (incl. pollution). 

De laatste dagen in Beijing heb ik vooral gevuld met wandelen door voor mij bekende buurten, eten wat ik gemist heb, Chinees praten, lunchafspraken en zelfs een interview vol toekomstplannen. 🤩

In maart kom ik terug en neem ik Sorella mee. We gaan zien waar die reis ons gaat brengen. 🐉😍
Tot die tijd heb ik in ieder geval nog een hoop illustraties te maken, zal ik veel dagen voor de klas staan en is de grote evenementenperiode aangebroken. 
​
Vervelen? Dat nooit!