Immersion, jarig en VERLOOFD!

​Net wakker typ ik dit berichtje, dat er zoveel in een maand kan gebeuren blijkt opnieuw.
Inmiddels wonen we al 40 dagen in ons nieuwe huis. Een maand en een beetje, het echte wennen is voorbij en het voelt steeds meer als onze eigen plek. Ook m’n hoofd is wat rustiger en m’n emoties zijn te peilen .
Ik ben met Alberto Buscicchio - de artiest - begonnen aan een nieuwe Onze Stamboom, maar dit maal die van Narinder. Ik heb een visie in m’n hoofd en zo moet het worden. Alberto weet dit perfect aan te vullen dus iedere dag dat ik een update krijg is het weer mega exciting.
We begonnen de maand met het feit van Sharita, Sam en de meisjes in Nederland waren. Dus daarbij hoorde een mega familie dag in een Utrechts Speelparadijs.
Als je iedere dag voor de klas staat denk je wel wat gewend te zijn, maar gelukkig was de gezelligheid groter dan het gegil en de drukte van de ruimte. Haha!
Ook deed ik een Puur* Evenement waar we Graffitti spoten onder de Rotterdamse Erasmusbrug en kwam het huis eindelijk in huiselijke sferen. Dozen weg, kitspuiten uit huis, lijstjes afwerken.
Alles op tijd zodat Yarosa kon komen logeren.
In de herfstvakantie gingen we een paar dagen naar de Ardennen. Een groot huis met zwembad, diep in de bossen, voor ons alleen. Druk en gezellig, met uitstapjes naar dorpen rondom.
Ook was ik daar jarig dus echte Frans Belgische taartjes eten om 00:00. Feest!
Bij terugkomst in Amsterdam toch een last minute etentje bij een typisch Chinees restaurant met ronde tafel. Zo eentje als ik thuis ook graag wilde en nu werkelijkheid geworden is. Inclusief draai plateau.
Maar het werd beter en beter. De kerstboom zette ik op om de donkere dagen voor te zijn. We gingen naar Amber Garden in Amstelveen voor Masato’s verjaardag en waar we toen nog moeite hadden de echte ‘leuke’ momenten van de afgelopen periode te noemen - hebben we een week later een overvloed aan fantastische momenten meegemaakt.
Het verhuizen hadden we onderschat, want wat een werk en stress geeft dat. Nu het allemaal semi achter de rug is en de rust terug is, hebben we weer ruimte om nieuwe dingen op te nemen. Oké, komt ie bijna… bijna…
Immersion! Het was tijd voor Immersion! Eindelijk!
Nog de laatste dagen om de laatste spulletjes aan te schaffen, het draaiboek goed in je op te nemen en toen was het tijd.
Donderdag haalden we een grote wagen bij Autoradam op om deze vervolgens te vullen met Puur* spullen, de Manga’s voor de manga corner, heel veel merchandise en spullen voor de deelnemers vanuit het Kotatsu TV kantoor en wat al niet meer.
Vrijdag ochtend werden er nog 3 busjes gevuld met spullen, aankleding en al het eten voor de 320 personen met wie we het weekend zouden vieren en toen konden we op pad.
Mini koffers en op naar de stapelbedden en een weekend om in te knallen! Vrijdag na de opbouw was het tijd voor de eerste show. In m’n element op het podium, met glitterbroek natuurlijk.
Nadat iedereen de avond gelijk vulde met dumplings, karaoke, bord spelletjes en games gingen we naar bed.
Vroeg op voor het ontbijt en de Japanse ochtendgymnastiek om te starten aan waar het allemaal om draait: Immersion 500 - 1 weekend Japans, Koreaans en Chinees leren!
De lessen en workshops, met daartussen heerlijk eten en mega veel gezelligheid en nieuwe vrienden.
Zaterdagavond was het tijd voor de BIG SURPRISE. Maanden hadden we erover nagedacht hoe deze avond zou verlopen. Het was fantastisch. Vanaf het podium aanschouwde ik de start. Iedereen in Japanse kimono’s, iedereen toetjes etend en iedereen met een mega lach… Proostend met champagne! Kanpai!
Er was een band, er was karaoke, een groepsfoto en toen… een aanzoek!
Totaal in shock maar toch oh zo gelukkig. Jullie hebben het al even meegekregen, maar: Wij gaan trouwen!!
Gelukkig en voldaan genoten we van de rest van de avond en gingen we slapen om zo zondag en maandag nog volop verder te genieten vanuit zijn roze bubbel, van mijn lievelings weekend.
Na maandag een hele lange dag in de auto, spullen terugbrengend naar alle locaties, te hebben gezeten. Maar vooral ook veel te hebben gesjouwd, waren we nog steeds hoog in de energie van excitement en blijdschap.
Dus een avond vol kletsen over hoe onze dag er dan uit zou zien kon niet uitgesloten worden.
In die bubbel zitten we nog steeds. Volop bruidsjurken bekijken in m’n hoofd, locaties bekijken en de Save de date versturen.
Etentjes bij en met familie en vrienden en steeds meer eigen in ons huis.
Vrijdag was het Oma Rietje’s verjaardag. Die we opnieuw niet samen met haar konden vieren, maar het samenzijn aan tafel maakte er toch een mooi moment van.
Alle emoties liggen zo dicht bij elkaar, maar gelukkig kan ik ze steeds beter op een rijtje zetten en overheersen alle positieve.
- meer foto’s volgen, maar hier alvast een beetje boel