Week 4: Bevriezen op de Chinese muur

你们好！
Vandaag hebben we de Chinese muur (mini-deel) beklommen met een gevoelstemperatuur van -50. Sinds dat ik een geboren koukleum ben en al klappertand bij 15 graden boven nul vind ik dat erg knap...
We zijn meerdere keren letterlijk omgewaaid door de keiharde wind en dat met een temperatuur van ongeveer -20 in real is dus niet gezond! 
Van de week liepen we door het Olympische park met -10 en hadden al bevroren tenen.
Gelukkig hebben ze hier genoeg koffietentjes en zelfs de McDonald's is fancy. Dus we kunnen ons vaak genoeg opwarmen en voorbereiden op onze volgende stappen in de ijskou. 
Het Chinees is heel lastig en ik moet eerlijk zeggen dat ik er wel even doorheen zat. Niet alleen de tongval is anders, maar de woorden zijn ook allemaal hetzelfde voor mijn gehoor. (Ma en ma betekenen moeder en paard. Alleen de toon waarop je dit uitspreekt is anders...) 
Maar ook dat gaat al steeds beter en ik begin de namen van stations in Beijing al bijna te herkennen! Èn dat zijn er veel. Heel veel!
Aanstaande vrijdag hebben we al onze eerste toets met meer dan 40 woordjes plus niet letterlijke vertaling, nog niet te spreken over de soms dubbele karakters en tonen...
Om op te warmen aten we vanavond Peking-duck en die was ècht overheerlijk, gelukkig!
Nu ik eindelijk mijn 6-laagse-outfit heb omgeruild voor een 2-laagse pyjama ga ik nog maar even foto's uitzoeken en m'n dagelijkse tekening maken. Ik houd jullie NATUURLIJK op de hoogte! 
Liefs vanuit Beijing! (Waar al het straatvoedsel zelfs bevroren is.)